مکالرز، کارسون (۱۹۱۷ـ۱۹۶۷)
مَکالِرز، کارسون (۱۹۱۷ـ۱۹۶۷)(MacAllers, Carsson)
بانوی رمان‌نویس امریکایی. در ۱۷سالگی به نیویورک رفت تا در مدرسۀ موسیقی جولیارد به آموختن موسیقی بپردازد و نوازندۀ پیانو شود، اما چون هزینۀ اقامتش در این شهر را از دست داد ارتباطش با موسیقی قطع شد. سپس برای گذران زندگی کار کرد و ضمن آن در کلاس‌های نویسندگی در دانشگاه کلمبیا شرکت جست. در ۱۹۳۶ دچار یک حملۀ سخت تب رماتیسمی شد. در ۱۹۴۰ با انتشار نخستین رمانش با نام دل، شکارچی تنهایی است نظر منتقدان را به‌خود جلب کرد. مکالرز سرانجام براثرسکتۀ مغزی درگذشت. شخصیت‌های اغلب داستان‌های او، مانند شخصیت‌های شروود اندرسون، همواره از یک ناهنجاری جسمی، روحی یا جنسی رنج می‌برند. درون‌مایۀ داستان‌های مَکالِرز عشق است و شیوه‌ها و خواسته‌ها و پیروزی‌ها و شکست‌ها و زیبایی‌ها و رسوایی‌های آن. از دیگر آثار اوست: انعکاس در چشم طلایی (۱۹۴۱)؛ مهمان عروسی (۱۹۴۶) که اقتباسی تئاتری از آن در ۱۹۵۱ به روی صحنه رفت و با استقبال مردم و منتقدان روبه‌رو شد؛ منظومۀ قهوه‌خانۀ دلگیر که مجموعۀ سه رمان، یک رمان کوتاه و شش داستان کوتاه اوست (۱۹۵۱).
