میرزا عبدالرحمن مدرس

میرزا عبدالرحمن مدرس
زادروز	شیراز 1268ق
درگذشت	مشهد 1338ق
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	عالم دینی و از دانشمندان و مشاهیر تراز اول خراسان
شغل و تخصص های دیگر	حکیم، مدرس، و شاعر
آثار	"الرسالهٔ القمریهٔ"؛ "تاریخ علماء خراسان"، رساله در "زکاهٔ‌الفطر"؛ شرح رسالهٔ "العروض" پدرش؛ حاشیه بر تحریر "اقلیدس"
گروه مقاله	تاریخ ایران
خویشاوندان سرشناس	میرزا نصرالله مدرس شیرازی (پدر، از علماء و مدرسین‌ آستان قدس رضوی )

میرزا عبدالرحمن مدرس (شیراز 1268- مشهد 1338ق)

عالم دینی، حکیم، مدرس، و شاعر بزرگ خراسان، فرزند میرزا نصرالله مدرس شیرازی. پدرش از علماء و مدرسین‌ آستان قدس رضوی بود. میرزا عبدالرحمن در 11 سالگی (1279ق) همراه پدرش به مشهد رفت و آن جا اقامت گزیدند. او در مشهد به تکمیل تحصیلاتش پرداخت. ادبیات را از محضر پدرش، و علوم دینی را از محضر ملا عبدالوهاب شیخ‌الاسلام و حکمت را از محضر میرزا محمد مدرس، از شاگردان حکیم سبزواری، فرا گرفت. در فقه و اصول معقول و منقول تبحر داشت و از دانشمندان و مشاهیر تراز اول خراسان شد.

پس از درگذشت پدرش در 1291ق در مشهد، او جانشین اش شد و در سمت مدرس آستان قدس رضوی در مدرسهٔ فاضلیه به تدریس مشغول شد و شاگردان بسیاری که خود از برجستگان عالم علم بودند، از محضرش بهره مند شدند و تمام عمرش به تألیف و تدریس گذشت.

تألیفات و تعلیقاتی در علوم و فنون مختلف دارد که بخشی از آن ها چاپ و منتشر است. از جمله آثار اوست: "الرسالهٔ القمریهٔ"، در علم حروف؛ "تاریخ علماء خراسان"، رساله در "زکاهٔ‌الفطر"؛ شرح رسالهٔ "العروض" پدرش؛ حاشیه بر تحریر "اقلیدس"؛ حاشیه بر "شرح‌التذکرهٔ‌النصریهٔ" خفری؛ حاشیه بر " شوارق‌الالهام" لاهیجی؛ حاشیه بر "معالم‌الاصول"؛ حواشی و تعلیقات بر بسیاری از کتب "حکمت".

میرزا عبدالرحمن مدرس سرانجام در 1338ق (1298ش) در 70 سالگی در مشهد فوت کرد.