میچرلیش، ایلهارد (۱۷۹۴ـ۱۸۶۳)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

میچِرْلیش، ایلْهارْد (۱۷۹۴ـ۱۸۶۳)(Mitscherlich, Eilhard)

ميچِرْليش، ايلْهارْد

شیمی‌دان آلمانی. هم‌ریختی (ایزومورفیسم)[۱] را کشف کرد. در این پدیده، اجسامی با اجزای سازنده مشابه در یک شکل بلوری متبلور می‌شوند. همچنین، بسیاری از ترکیبات آلی را برای اولین‌بار سنتز کرد. در یوِر[۲]، واقع در ساکس سفلا[۳]، زاده شد. برای مطالعۀ زبان‌های آسیایی به دانشگاه هایدلبرگ[۴] رفت. پس از آن، برای ادامۀ تحصیل به پاریس رفت، ولی با سقوط ناپلئون این رشته را رها کرد و به تحصیل در رشتۀ علوم طبیعی در گوتینگن[۵] پرداخت. سپس دو سال، در کنار شیمی‌دان سوئدی، یونس برزلیوس[۶]، کار کرد و در ۱۸۲۵، استاد دانشگاه برلین شد. در ۱۸۱۸، مطالعه در زمینۀ بلورها را آغاز کرد و دریافت بلورهای فسفات پتاسیم[۷] و آرسنات پتاسیم[۸]، تقریباً به‌شکل مشابه ظاهر می‌شوند. روش‌های بلورشناسی دقیق را آموخت و از مثلثات کروی برای تحلیل داده‌هایی که به‌دست آورده بود استفاده کرد. تحقیقات خود را به فسفات‌ها[۹]، آرسنات‌ها[۱۰]، و کربنات‌ها[۱۱] تعمیم داد و دست‌آوردهای خود را در ۱۸۲۲ منتشر، و واژۀ هم‌ریختی[۱۲] را وضع کرد. در ۱۸۳۴، بنزن[۱۳] را سنتز کرد و آن را بنزین[۱۴] نامید. همچنین، نشان داد مخمر[۱۵]، که آن را در ۱۸۴۲ به‌مثابۀ میکروارگانیسم شناسایی کرده بود، قند را در محلول به دکستروز تبدیل می‌کند. در ۱۸۲۹، کتاب تأثیر‌گذاری با نام درس‌نامۀ شیمی[۱۶] به‌چاپ رساند.

 


  1. isomorphism
  2. Jever
  3. Lower Saxony
  4. Heidelberg
  5. Göttingen
  6. Jons Berzelius
  7. potassium phosphate
  8. potassium arsenate
  9. phosphates
  10. arsenates
  11. carbonates
  12. isomorphism
  13. benzene
  14. benzine
  15. yeast
  16. Lehrbuch der Chemie