نابوت

نابوت (Naboth)

(در عبری به‌معنی «میوه‌ها») در عهد عتیق (اول پادشاهان ۲۱)، صاحب تاکستانی که آحاب، شاه اسرائیل، بدان چشم‌داشت. چون نابوت از فروش ملک پدری سرباز زد، ایزابل زن آحاب به او بهتان کفرگویی زد و فرمان داد سنگسارش کردند. سقوط خاندان آحاب نتیجۀ ظلمی قلمداد می‌شود که در حق نابوت شد.

 

---