ناداب

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ناداب (Nadab)

ناداب و اييهو

(در عبری به‌معنی «آزاد») نام دو شخص در عهد عتیق[۱]: ۱. پسر بزرگ هارون[۲]؛ کاهنی که گویا چون «آتش بیگانه» به خدا تقدیم کرد، به امر خداوند آتش او را با برادرش اَبیهو[۳] بلعید (لاویان ۱:۱۰ـ۲)؛ ۲. شاه اسرائیل[۴] (حک: ح ۹۱۰ـ۹۰۹پ‌م) پسر و جانشین یَربُعام[۵] اول؛ بَعشا[۶] در محاصرۀ جِبَّتون[۷] وی را کشت (اول پادشاهان ۲۸:۱۵).

 


  1. Old Testament
  2. Aaron
  3. Abihu
  4. Israel
  5. Jeroboam
  6. Baasha
  7. Gibbethon