نمایش مبدأ برای نایینی ، میرزا محمدحسین (نایین ۱۲۷۷ـ نجف ۱۳۵۵ق)


{{جعبه زندگینامه
|عنوان =میرزا محمدحسین نایینی 
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=نایین ۱۲۷۷ق
|تاریخ مرگ=نجف ۱۳۵۵ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =فقیه و نظریه پرداز
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =مدرس حوزه علمیه قم 
|جوایز و افتخارات =
|آثار =تنبیه الامه و تنزیه المله
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =دین اسلام
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}نائینی‌، میرزا محمدحسین‌ (نائین ۱۲۷۷ـ نَجَف ۱۳۵۵ق)<br>
[[پرونده: 39044300.jpg | بندانگشتی|ميرزا محمدحسين‌ نائينی]]فقیه ایرانی و نظریه‌پرداز اسلام‌گرای نهضت [[مشروطیت، انقلاب|مشروطیت]]. به‌ سامِرّا رفت‌ و نزد میرزای‌ شیرازی‌ و‌ سیداسماعیل‌ صدر درس‌ خواند. او نزدیک‌ترین‌ مشاور آخوند خراسانی‌ در جنبش‌ مشروطه‌ بود و اثر معروف‌ و مهم‌ خود، ''تنبیه‌ُالاُمّة و تَنْزیهُ‌ الْمِلّة''، را دربارۀ‌ لزوم مشروطیت،‌ پس از تعطیلی‌ موقت‌ مجلس،‌ نوشت (۱۳۲۷ق)‌. پس از فتح‌ تهران‌ به‌دست مشروطه‌خواهان و بی‌اعتنایی‌ آنان به‌ رهبران‌ روحانی‌ مشروطه‌، نائینی موقتاً از فعالیت‌های‌ سیاسی‌ کناره‌ گرفت، اما در ۱۳۴۰ق انتخابات‌ عمومی‌ عراق را با صدور فتوایی‌ تحریم‌ کرد. و در اعتراض به تبعید شیخ‌ محمد خالصی‌ و سیدمحمد صدر به‌ ایران‌ آمد و به‌ دعوت‌ شیخ عبدالکریم حائری‌ یزدی‌ به‌ تدریس‌ در حوزۀ‌ علمیۀ قم‌ پرداخت. در واقعۀ غوغای جمهوری‌خواهی در ایران، وقتی‌ به‌ خواهش‌ نائینی و دیگر علما، [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاخان‌]] از جمهوری‌خواهی‌ خود صرفِ نظر کرد، او و دیگر علمای مهاجر، به‌‌شرط‌ مداخله‌نکردن در امور سیاسی‌ عراق، به‌ آن‌ کشور بازگشتند. ''وسیلة‌ ُالنِّجاه'' ''‌''دیگر اثر معروف‌ اوست‌.
<br><!--39044300-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]