نوبی
نوبی (Nubia)
سرزمینی که اکنون بین مصر و سودان تقسیم شده است؛ نامش برگرفته از صحرای نوبی در جنوب دریاچۀ ناصِر[۱] است. مصریان باستان، که مدت کوتاهی زیر سلطۀ سلسلۀ نوبیان در قرون ۸ و ۷پ‌م بودند، شمال را با نام واوات[۲] و جنوب را با نام کوش[۳] می‌شناختند، و مرز آن را دونگولا (دُنْقُله[۴]) می‌نامیدند. آثار معماری مصری در منطقه، شامل معابدی در ابوسیمبل، فیلای[۵] و زنجیره‌ای دفاعی از قلعه‌هایی است که استحکامات قرون وسطا را از روی آن‌ها ساختند. پایتخت نوبی (ح ۶۰۰پ‌م ـ۳۵۰م) شهر مروئی[۶]، در نزدیکی خارطوم[۷] بود. نوبه به اشغال قومی ناشناس درآمد که اطلاعاتی از آن در دست نیست (ح ۲۵۰ـ۵۵۰م). در دهۀ ۱۹۳۰ اِمری[۸] اهرام نوبی را کاوش کرد، و شمار زیادی اسب و اجساد خدمۀ شاهان را یافت که آنان را برای همراهی با متوفی، که با جواهرات فراوان آراسته بودند، کشته و دفن کرده بودند.