نیساری، سلیم (تبریز ۱۲۹۹ش)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

نِیساری، سَلیم (تبریز ۱۲۹۹ش- پاریس 22 دی 1397ش)

نِيساري، سَليم

ادیب و حافظ‌پژوه ایرانی. در ۱۳۲۱ش، پس از دریافت دانشنامۀ لیسانس در رشتۀ ادبیات فارسی و علوم تربیتی به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و مشاغل مختلفی را عهده‌دار شد. در ۱۳۲۹ش، به انگلستان رفت و از دانشگاه لندن دانشنامۀ فوق لیسانس و سپس از دانشگاه ایندیانا در امریکا در رشتۀ علوم تربیتی و زبان‌شناسی دانشنامۀ دکتری گرفت. در بازگشت به ایران در ۱۳۳۳ش، دانشکدۀ ادبیات دانشگاه پهلوی شیراز را تأسیس کرد. در ۱۳۴۴ش، به مرتبۀ استادی رسید و سِمت‌های بعدی او عضویت در هیئت ممیزۀ دانشگاه تهران و هیئت‌مدیرۀ مؤسسۀ فرهنگی منطقه، و رایزن فرهنگی در ترکیه بود. مقالات بسیاری به فارسی، انگلیسی، فرانسه و ترکی در مجلات ایران و خارج از ایران منتشر ساخته است. از ۱۳۳۹ تا ۱۳۴۲ش، مدیریت مجلۀ بنیاد فرهنگ را به‌عهده داشت. وی عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز بوده است. آثار پژوهشی او بیشتر دربارۀ اشعار حافظ و نقد و بررسی نسخه‌های دیوان اوست. از آثار اوست: مقدمه بر تدوین غزل‌های حافظ (۱۳۶۷ش)؛ دیوان حافظ مستند بر نسخه‌های خطی سدۀ نهم؛ دستور خط فارسی (۱۳۷۴ش)؛ غزل‌های حافظ (۱۳۷۱ش).