نمایش مبدأ برای همینگوی، ارنست (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)


هِمینگْوِی، اِرْنِسْت (۱۸۹۹ـ۱۹۶۱)(Hemingway, Ernest)<br /> {{جعبه زندگینامه
|عنوان = ارنست همینگوی
|نام =Ernest Hemingway
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=اوک‌پارکِ ایلینوی ۱۸۹۹م
|تاریخ مرگ=۱۹۶۱م
|دوره زندگی=
|ملیت=امریکایی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =نویسنده
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =جایزه ادبی نوبل (۱۹۵۴)، جایزه پولیتزر برای پیرمرد و دریا (۱۹۵۲)
|آثار =وداع با اسلحه (۱۹۲۹)، زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟ (۱۹۴۱)، پیرمرد و دریا (۱۹۵۲)، سیلاب‌های بهاری (۱۹۲۶)، تپه‌های سرسبز افریقا (۱۹۳۵)، مردان بی‌زن (۱۹۲۷)، برنده سهمی ندارد (۱۹۳۳) و اولین چهل‌ونه (۱۹۳۸)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =ادبیات غرب
|دوره =
|فعالیت های مهم = 
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}[[File:41119700.jpg|thumb|هِمينگْوِي، اِرْنِسْت]]

نویسندۀ امریکایی. جنگ، گاوبازی، و ماهی‌گیری در آثار او نماد عزت، شرافت، و بدویت‌اند که مضامین اصلی داستان‌های کوتاه و رمان‌های او را تشکیل می‌دهند، ازجمله ''[[وداع با اسلحه]]<ref>''A Farewell to Arms''</ref>'' (۱۹۲۹)، ''[[زنگ ها برای که به صدا درمی آیند|زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟]]<ref>''For Whom the Bell Tolls''</ref>'' (۱۹۴۱)، و ''[[پیرمرد و دریا]]<ref>''The Old Man and the Sea''</ref>'' (۱۹۵۲؛ برندۀ جایزۀ پولیتزر<ref>Pulitzer Prize</ref>). نثر ظاهراً سادۀ او سبب شده است نویسندگان بسیاری از نثر او تقلید کنند. در ۱۹۵۴ برندۀ [[نوبل، جایزه|جایزۀ ادبی نوبل]] شد. همینگوی خبرنگاری پیشه کرد و با آغاز [[جنگ جهانی اول]] داوطلبانه در واحد آمبولانس ایتالیا به خدمت پرداخت و در همان‌جا زخمی شد. در ۱۹۲۱ در [[پاریس، شهر|پاریس]] اقامت گزید و در آن‌جا با نویسندگانی چون [[استاین، گرترود (۱۸۷۴ـ۱۹۴۶)|گرترود استاین]]<ref>Gertrude Stein</ref> و [[ازرا پاوند (۱۸۸۵ـ۱۹۷۲)|ازرا پاوند]]<ref>Ezra Pound</ref> حشرونشر داشت. در نگارش از سبک استاین تاثیر پذیرفت و همو وی را با گاوبازی آشنا کرد و او این مضمون را در نخستین رمانش، ''خورشید همچنان طلوع می‌کند''<ref>''The Sun Also Rises''</ref> (۱۹۲۷)، و رمان خاطره‌گونۀ ''مرگ در بعدازظهر<ref>''Death in the Afternoon''</ref>'' (۱۹۳۲) به کار گرفت. ''وداع با اسلحه'' شرح تجربیات او در جبهۀ ایتالیا است و وقایع ''زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند؟'' در زمان جنگ‌های داخلی اسپانیا می‌گذرد. همینگوی در این دو جنگ و نیز در [[جنگ جهانی دوم]] در اروپا خبرنگار جنگی بود. آخرین سالیان عمرش را عمدتاً در کوبا گذراند و در همان‌جا به حیات خویش پایان داد. همینگوی در اوک‌پارکِ<ref>Oak Park</ref> [[ایلینوی]]<ref>Illinois </ref> متولد شد و در جوانی عاشق شکار و ماجراجویی بود. از دیگر آثار اوست: ''سیلاب‌های بهاری<ref>''The Torrents of Spring''</ref>'' (۱۹۲۶)، که هجویه‌ای است بر اثری از [[اندرسون، شروود (۱۸۷۶ـ۱۹۴۱)|شروود اندرسون]]<ref>Sherwood Anderson</ref>، ''تپه‌های سرسبز افریقا<ref>''The Green Hills of Africa''</ref>'' (۱۹۳۵) و ''ستون پنجم<ref>The Fifth Column</ref>'' که نمایش‌نامه‌ای است دربارۀ جنگ داخلی اسپانیا. چندین مجموعه داستان کوتاه نیز دارد، ازجمله «''مردان بی‌زن''<ref>''Men without Women''</ref>» (۱۹۲۷)، «''برنده سهمی ندارد''<ref>''Winner Takes Nothing''</ref>» (۱۹۳۳) و «''اولین چهل‌ونه''<ref>''The First Forty-Nine''</ref>» (۱۹۳۸). دلبستگی‌اش به شکار در داستان‌هایی نظیر ''برف‌های کلیمانجارو<ref>''The Snows of Kilimanjaro''</ref>'' (۱۹۳۸) و ''زندگی خوش و کوتاه فرانسیس مکومبر<ref>''The Short Happy Life of Francis Macomber''</ref>'' (۱۹۳۸) نمود یافته است. دیگر آثار او که پس از مرگش چاپ شدند عبارت‌اند از ''ضیافت سیار<ref>''A Moveable Feast''</ref>'' (۱۹۶۴)، که خاطرات او از اقامتش در پاریس است، و ''جزیره‌هایی در جریان آب<ref>''Islands in the Stream''</ref>'' (۱۹۷۰). بیشتر آثار وی با همت مترجمان سرشناسی مثل [[نجف دریابندری]]، [[گلشیری، احمد (اصفهان ۱۳۲۵ )|احمد گلشیری]] و ... به فارسی برگردانده شده است.

<br />

----

[[Category:ادبیات غرب]] 
[[Category:رمان (اشخاص و آثار)]]
<references />