هورن، پاول (۱۸۶۳ـ۱۹۰۸)
هْورن، پاول (۱۸۶۳ـ۱۹۰۸)(Horn, Paul)
خاورشناس آلمانی. تحصیلات خود را در رشتۀ زبان‌شناسی اسلامی در دانشگاه هاله و سپس استراسبورگ به پایان برد و در زبان‌های فارسی، عربی و ترکی مهارت یافت. از ۱۸۸۹ تا پایان زندگی‌اش استاد فقه‌اللغۀ شرقی در دانشگاه استراسبورگ بود. از آثارش: تاریخ ادبیات فارسی (لایپزیگ، ۱۹۰۱)؛ سنگ مهرهای ساسانی (۱۸۹۱)؛ تاریخ زبان ترکی جدید (لایپزیگ، ۱۹۰۲)؛ انتشار متن فارسی تذکرۀ شاه طهماسب و ترجمۀ آن به آلمانی با مقدمه و حواشی و فهرست اسامی (استراسبورگ، ۱۸۹۱)؛ چاپ لغت فرس اسدی (۱۸۹۷)؛ اساس فقه‌اللغۀ فارسی جدید (استراسبورگ، ۱۸۹۳) که بخشی از جلد دوم آن با عنوان تاریخ مختصر ایران از اسلام تا پایان دورۀ قاجاریه، به قلم عباس اقبال آشتیانی (تهران، ۱۳۱۴ش) و صادق رضازادۀ شفق (تهران، ۱۳۱۴ و ۱۳۴۹ش) به فارسی ترجمه و چاپ شده است. بعدها هانریش هوبشمان کاستی‌های اساس فقه‌اللغۀ فارسی جدید را جبران و خطاهای آن را اصلاح کرده و به‌چاپ رسانده است (استراسبورگ، ۱۸۹۵ـ۱۹۰۴). جلال خالقی مطلق جلد یکم این اثر را با نام اساس اشتقاق فارسی ترجمه و چاپ کرده است (تهران، ۱۳۵۶ش).