ورقه و گلشاه

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

وَرْقه و گِلْشاه
مثنوی‌ای عاشقانه سرودۀ عیوقی. اصل داستان عربی و ماجرای عشق عروة بن الحزام‌العذری، از شاعران عرب دورۀ نخست اسلامی، و دختر عمویش عفراء است. این اثر از کهن‌ترین اشعار روایی ادب فارسی و کهن‌ترین منظومۀ مستقل عاشقانۀ ادب فارسی است که تمامی آن به‌دست مانده است. از ویژگی‌های این اثر به‌کار بردن بحر متقارب برای مثنوی عاشقانه، و ده غزل عاشقانه از زبان اشخاص داستان است. ورقه و گلشاه در حدود ۲,۲۵۰ بیت است. صحنه‌پردازی‌های داستان را، به‌ویژه در شرح میدان‌های جنگ، متأثر از شاهنامه دانسته‌اند. این اثر به کوشش ذبیح‌الله صفا به‌چاپ رسیده (تهران، ۱۳۴۳ش) و یوسف مداح در ۷۷۰ق به ترکی ترجمه کرده است.