پیمان منع آزمایش های هسته ای

پیمان منع آزمایش‌های هسته‌ای (Test Ban Treaty)

توافق‌نامه‌ای منعقدشده در ۵ اوت ۱۹۶۳ میان امریکا، شوروی، و انگلستان. به‌موجب این پیمان سه کشور متعهد شدند که جنگ‌افزارهای هسته‌ای خود را فقط در زیر زمین آزمایش کنند. طی دو سال بعد از آن، ۹۰ کشور دیگر نیز به این پیمان پیوستند و فرانسه و چین ازجمله کشورهایی بودند که از امضای این معاهده سر باز زدند و همچنان آزمایش‌های هسته‌ای خود را در زیر آب و سطح زمین انجام می‌دادند. در ژانویۀ ۱۹۹۶، فرانسه پایان‌ برنامۀ آزمایش‌های خود را اعلام و از توقف جهانی آزمایش‌ها حمایت کرد. دولت ایران نیز در ۱۷ دی ۱۳۴۲ش/۸ اوت ۱۹۶۳ به این قرارداد پیوست. در ۱۹۹۳، نمایندگان ۳۷ دولت، ازجمله انگلستان، چین، فرانسه، روسیه، و امریکا، در ژنو گرد هم آمدند تا پیمان جامع منع آزمایش‌های هسته‌ای (سی‌‌تی‌‌بی‌‌تی) را تنظیم کنند. این پیمان در ۱۹۹۶ برای جلوگیری از گسترش سلاح‌های هسته‌ای تهیه شد، اما امریکا آن را رد کرد و هنوز هفده کشور دیگر هم آن را امضا نکرده‌اند. امتناع امریکا از پذیرش این پیمان عملاً آن را بی‌اثر کرده است.