چهارراه گلوبندک

چهارراه گَلوبَندَک

تقاطع خیابان‌های خیام و پانزده خرداد. از محلات سنگلج بود. به آن گلبندک هم می‌گفتند. واژۀ گلوبندک به لحاظ ساختاری متشکل از پسوند نسبت و «ک» صفت‌ساز، واژه‌ای قدیمی است و به احتمال قوی به پیش از دورۀ مغول‌ها و تیموریان تعلق دارد. وجه تسمیۀ آن یا بستن و تزیین گلوی شتر قربانی بوده است؛ یا بستن تیغ‌زن‌های دسته‌های عزاداری ماه‌های محرم و صفر، یعنی انداختن کفن به گردنشان، یا چون درگذشته این منطقه سراسر باغ، ازجمله باغی معروف به هفت حوض بود، شتر گلویی (تنبوشه‌ای که آب با فشار فراوان از آن بیرون می‌زند) در آن‌جا بود و از این‌رو به گلوبندک شهرت یافته بود. دهانۀ بازار گلوبندک در چهارراه گلوبندک بود که با احداث خیابان بوذرجمهری ازبین رفت. بازار گلوبندک سقف ضربی آجری با سوراخ‌هایی برای ورود نور در فاصله‌های معیّن داشت. کوچۀ چاله‌حصار و دو آب‌انبار در چهارراه گلوبندک بود. دو سینما با نام‌های مداین و فردوسی نیز در آن‌جا دایر بود. وزارت بهداری مدتی در چهارراه گلوبندک قرار داشت.