ژانه، پیر (۱۸۵۹ـ۱۹۴۷)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ژانه، پیِر (۱۸۵۹ـ۱۹۴۷)(Janet, Pierre)

ژانه، پيِر

روان‌پزشک فرانسوی. شهرت او به‌سبب آثار جامعش در زمینۀ روان‌رنجوری[۱] است. نخستین تحقیقات او بر روان‌سُستی (ضعف‌ روانی)[۲] متمرکز بود و این اصطلاح را برای توصیف اضطراب، هراس[۳] و اختلالات وسواسی[۴] به‌‌کار برد. نظریۀ جامعی دربارۀ رشد تدوین کرد، مبنی بر این‌که رفتارهای نابهنجار و روان‌پریشی‌ها ناشی از شکست شخص در یکپارچه‌سازی کامل عملکردهای روان‌شناختی وابسته به یک مرحلۀ خاص از رشد است. ژانه زمانی‌که دانشجوی ژان مارتن شارکو[۵] بود به مطالعۀ روان‌نژندی و درمان آن با هیپنوتیسم[۶] علاقه‌مند شد. از ۱۸۹۵ مدیر مطالعات روان‌شناسی تجربی[۷] در سوربون[۸] بود و پس از آن استاد روان‌شناسی تطبیقی[۹] و تجربی در کولژ دو فرانس[۱۰] شد (۱۹۰۲ـ۱۹۳۶). از مهم‌ترین آثار اوست: روان‌رنجوری و عقاید ثابت[۱۱] (۱۸۹۸)؛ وسواس و ضعف روانی[۱۲] (۱۹۰۳)؛ روان‌رنجوری‌ها[۱۳] (۱۹۰۵).

 


  1. neurosis
  2. psychasthénie
  3. phobias
  4. obsessional disorders
  5. Jean-Martin Charcot
  6. hypnosis
  7. experimental psychology
  8. Sorbonne
  9. comparative psychology
  10. Collège de France
  11. Nevroses et idées fixes
  12. Les Obsessions et La psychasthénie
  13. Les Nevroses