ژانگلور

ژانْگْلور (jongleur)

(به فرانسه: ژونْگْلور، از واژۀ لاتین به‌معنای دلقک یا لوده) خنیاگر و معرکه‌گیر دوره‌گرد در فرانسۀ قرون ‌وسطا. آنان هنرهای گوناگونی داشتند، ممکن بود تردستی یا بندبازی کنند؛ بازیگر میم یا رام‌کنندۀ حیوان باشند؛ دکلمه کنند یا بخوانند و سازی نیز بنوازند؛ یا اشعاری از بر بخوانند و یا خود شعر بگویند. کار ژانگلورها به‌ویژه در قرن‌های ۱۲ و ۱۳م گل کرد و در قرن ۱۴م، که بی‌سوادی کمتر و سرگرمی‌ها تخصصی‌تر شد، از رونق افتاد.

منابع ادبی ژانگلور امکان داشت بسیار گسترده باشد و شانسون دو ژست (حماسه‌ها)، اشعار غنایی، تصنیف‌های بِرِتون، قصه‌های کوتاه، سرگذشت قدیسان و اشعار مذهبی، فابلیوها (قصه‌های فکاهی منظوم)، تک‌گویی‌های فکاهی، و گونه‌های ادبی دیگر را دربرگیرد. ژانگلورها در بسیاری از اشعارشان تصویری از زندگی روزمرۀ خود را به‌دست می‌دادند: درآمد اندک و خرج شراب و قمار کردن آن، لباس ژنده و زن و بچۀ گرسنه. اما برخی از آنان ریزه‌خوار اشراف سخاوتمند بودند و چه‌ بسا در جنگ‌ها با آنان می‌رفتند. ترووِرها قشر ممتاز ژانگلورها بودند؛ شاعرانی تمام و کمال، که حکم سرکردگان دسته‌های ژانگلورها را داشتند.

---