کاربادینو ـ بالکاریا

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

کارْبادینو ـ بالکاریا (Kabardino-Balkaria)

جمهوری خودمختار در منتهی‌الیه جنوب غربی فدراسیون روسیه[۱]، در مرز گرجستان[۲]. ۱۲,۵۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۷۹۰هزار نفر جمعیت (۱۹۹۶) که ۵۸درصد از آن‌ها در شهر زندگی می‌کنند. اقلیت‌های قوی آن شامل ۴۸درصد کاباردا[۳]، ۳۲درصد روس، نُه درصد بالکار است. مرکز این جمهوری نالچیک[۴] است و سایر شهرهای مهم آن عبارت‌اند از تیرْینائوز[۵] و پروخلادْنی[۶]. این جمهوری در شیب‌های شمالی و کوه‌پایه‌های رشته‌کوه اصلی قفقاز[۷] واقع شده است و بلندترین قله[۸]های قفقاز (اِلبروس[۹] و دیختائو[۱۰]) در آن قرار دارند. رودهای تِرِک[۱۱]، چِگِم[۱۲]، باکْسان[۱۳]، و چِرِک[۱۴] در آن جاری‌اند. منابع معدنی آن شامل مولیبْدِن، سرب، روی، زغال‌سنگ، و تنگستن است. مهم‌ترین صنایع آن استخراج از معادن، تولید دستگاه‌های حفاری، ابزار فلزی و فرآوری مواد غذایی است. گندم، ذرّت، میوه و گل آفتابگردان نیز در آن کشت می‌شود و پرورش گاو، گوسفند، خوک و اسب (نژاد کاباردا) نیز متداول است. کاربادینو ـ بالکاریا در ۱۵۵۲ تحت‌الحمایۀ موسکوویت[۱۵] بود که روسیه، کریمه[۱۶] و ترکیه در قرون ۱۷ و ۱۸ بر سر تملک آن رقابت داشتند و سرانجام در ۱۸۲۵ به روسیه واگذار شد. این ناحیه به اتحادیۀ جنوب شرقی[۱۷] ضد کمونیستی (۱۹۱۷ـ۱۹۱۸) و جمهوری خودمختار[۱۸] اقوام کوهستانی[۱۹] تعلق داشت (۱۹۲۱). استان خودمختار کاباردینو در ۱۹۲۱ تأسیس و بخش[۲۰] بالکار در ۱۹۲۲ به آن افزوده شد و در ۱۹۳۶ به‌صورت جمهوری خودمختار درآمد. بالکارها در ۱۹۴۴ به‌اتهام همکاری با آلمان‌ها به آسیای مرکزی و قزاقستان[۲۱] تبعید و نام آن‌ها از عنوان جمهوری حذف شد؛ در ۱۹۵۷ از آنان اعادۀ حیثیت شد. کاباردینو ـ بالکاریا در ۱۹۹۱ به یکی از جمهوری‌های فدرال فدراسیون روسیه تبدیل شد.

 


  1. Russian Federation
  2. Georgia
  3. Kabarda
  4. Nalchik
  5. Tyrnyauz
  6. Prokhladnyy
  7. Caucasus
  8. Peak
  9. Elbrus
  10. Dykh Tau
  11. Terek
  12. Chegem
  13. Baksan
  14. Cherek
  15. Muscovite
  16. Crimea
  17. South-Eastern League
  18. Autonomous Republic
  19. Mountain Peoples
  20. (okrug (district
  21. Kazakhstan