کراجکی، ابوالفتح ( ـ صور ۴۴۹ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

کَراجَکی، ابوالفتح (ح 374ـ صور ۴۴۹ق)
فقیه امامی. در صرف، لغت‌شناسی، نحو، طب، کلام و حدیث نیز تبحر داشت. شهید ثانی که علامه حلی را «فاضل» می‌خواند، از او به نام «علامه» یاد کرده است. سرآمدترین شاگرد سیدمرتضی و شیخ طوسی بود. شیخ مفید، سیدمرتضی، سلار بن عبدالعزیز، حسین بن عبیدالله واسطی و ابوالحسن بن شاذان قمی از مشایخ روایت او بودند. با آن‌که مسافرت بسیار می‌کرد، اما بیشتر عمرش را در قاهره گذراند. در فقه پیرو سیدمرتضی به‌شمار می‌رود. به آیات و روایات مسلم تکیه می‌کرد و خبر واحد را حجّت نمی‌دانست. از آثارش: کنزالفوائد؛ معدن‌الجواهر؛ ریاضة‌الخواطر؛ رسالة فی تفضیل امیرالمؤمنین؛ تلقین اولادالمؤمنین؛ الاستطراف فی ذکر ماورد فی َزَمن‌الغیبة.