کربلایی، احمد بن ابراهیم (کربلا ـ نجف ۱۳۳۲ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

کربلایی، احمد بن ابراهیم (کربلا ـ نجف ۱۳۳۲ق)
عارف‌، فیلسوف و فقیه امامی. شاگرد میرزا محمد حسن شیرازی (مجدّد)، میرزا حبیب‌الله رشتی و میرزا حسین خلیلی تهرانی بود. پس از طیّ مدارج علمی، در مکتب عرفانی ملّا حسین‌قلی همدانی تربیت یافت و به درجات والای عرفانی دست‌یافت و کرسی درس استاد بدو رسید. از آثارش مکاتبات عرفانی با علامه محمدحسین اصفهانی مشهور به کمپانی است که در آن در صدد اثبات وحدت شخصی وجود است.