کفر

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

کُفر

(در لغت به‌معنی الحاد، انکار و پوشاندن قدر نعمت‌های خداوند) اصطلاحی در ادیان. در قرآن کفر با ساختارهای فعلی متفاوت بسیار بیان شده است؛ ۱. ناسپاسی و کفران نعمت و نقیض شکر و سپاس از داده‌های الهی (بقره، ۱۵۲؛ ابراهیم، ۷؛ نحل، ۷۲، ۱۱۲، عنکبوت ۶۷؛ روم، ۵۱؛ لقمان ۱۲۰؛ زمر، ۷)؛ ۲. اعتقاد به تثلیث و امتناع از قبول خدای یکتا (مائده، ۷ و ۷۲)؛ ۳. انجام اعمالی چون سِحر (بقره، ۱۰۲)؛ ۴. شرک‌ورزیدن به خدا (آل عمران، ۱۵۱)؛ ۵. گناه‌کردن و خطاورزیدن (روم، ۴۴)؛ ۶. ناسپاسی یا پاداش‌ندادن به انسان در مقابل عمل صالح، به‌معنای انکار عمل صالح (آل عمران ۱۱۵). همچنین کفر با ساختار اسمی در معانی متفاوت در قرآن آمده است: ۱. انکار خدا، معجزات انبیا، کتب آسمانی (آل عمران، ۵۲، ۱۶۷ و ۱۷۶، ۱۷۷؛ مائده، ۴۱؛ توبه، ۱۲، ۱۷، ۲۳، ۳۷ و ...)؛ ۲. درخواست بی‌مورد به‌سبب بی‌دقتی در آیات الهی (بقره، ۱۰۴ و ۱۰۸)؛ ۳. عمل کافرانه با حفظ اعتقاد (بقره، ۲۱۷). نیز ← کافر