کیا، خجسته (تهران ۱۳۱۲ش)
کیا، خجسته (تهران ۱۳۱۲ش)
| خجسته کیا | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۱۲ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان و بازیگر تیاتر |
| شغل و تخصص های دیگر | نویسنده و مترجم |
| آثار | ستایش دریا (نمایش نامه) |
| گروه مقاله | تیاتر |
| خویشاوندان سرشناس | امیرحسین جهانبگلو (همسر)، رامین جهانبگلو (فرزند) |
نویسنده و هنرمند معاصر ایران. فرزند شفیع‌الله و از نوادگان شیخ فضل‌الله نوری و همسر امیرحسین جهانبگلو دانشور و محقق ایرانی. وی پس از فراغت از تحصیل در ایران و فرنگ، به‌کار تئاتر پرداخت. در ۱۳۴۳ش، همراه سهراب سپهری تئاتری به صحنه برد. سپس عضو گروه تئاتری به‌نام مروارید شد و در کنار علی سفیریان، اسماعیل شنگله و بهمن فرسی تحت سرپرستی سرکیسیان به‌کار پرداخت. وی سپس تجربه‌های تازه‌ای در تئاتر آزمود و با گروه‌ها و هنرمندان نوگرا به‌کار خود گسترش بیشتری بخشید. ازجمله با داود رشیدی، منوچهر انور و فریدون رهنما آثار بدیعی خلق کرد. آشنایی وی با نمایش‌نامه‌نویسانی چون اوژن یونسکو، ساموئل بکت و فریدریش دورنمات، زمینه خلق آثار نو را برای او فراهم کرد و نمایش‌نامه‌هایی با ساختار و موضوع جدید و متفاوت و خارج از قواعد معمول آزمود. خجسته کیا از پیشروان و بنیانگذاران تئاتر خیابانی در ایران بود و همزمان با این فعالیت، به نمایش‌نامه‌نویسی و پژوهش در زمینه‌های ادبی و هنری و فرهنگی نیز پرداخت. مطالعات فراوانی در زمینۀ اساطیر هندی و اصول و مسائل گیاه‌خواری داشت. وی نمایش‌نامه‌ای چهار قطعه‌ای به‌نام ستایش دریا و کتابی نیز به‌نام پژوهش‌نامۀ زنان و خانواده نوشته است. از آثار مشهور او کتاب خواب و پنداره است. وی در شاهنامه نیز پژوهش کرده و اثری به‌نام شاهنامه فردوسی و تراژدی آتنی نوشته است. از خجسته کیا ترجمه‌هایی نیز در دست است. ازجمله: گفت‌وگو با آشیش ناندی، در جست‌وجوی آزادی، گفت‌وگو با آیزایا برلین.
