گرمایش مرکزی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

گرمایش مرکزی (central heating)

نوعی سیستم‌ گرمایش‌ با یک‌ منبع‌ مرکزی‌، معمولاً برای خانه‌ها‌، ساختمان‌های‌ بزرگ‌، یا مجموعه‌ای‌ از ساختمان‌ها. این سیستم برعکس‌ سیستم‌ گرمایش‌ جداگانۀ اتاق‌هاست‌. سیستم‌های‌ گرمایش با آب داغ[۱] و بخار ‌آب متداول‌ترین‌ سیستم‌های‌ گرمایش‌اند. آب‌ را در کوره‌ای‌ که‌ گازوئیل‌، گاز یا سوخت‌ جامد مصرف‌ می‌کند، گرم‌ می‌‌کنند و به‌صورت‌ بخار یا آب‌ داغ‌، با فشار‌ تلمبه‌، به رادیاتورهای‌ هر اتاق‌ می‌فرستند. دمای اتاق را با ترموستات‌ رادیاتور یا مشعل[۲] تنظیم‌ می‌کنند. گرمایش‌ مرکزی‌ بر‌اساس‌ سیستم‌ گرمایش‌ خانگی‌[۳] رومی‌ها در ۲ هزار سال‌ پیش‌ ابداع‌ شد‌. از قرن ۱۸ گرمایش‌ مرکزی‌ با بخار، و با استفاده‌ از لوله‌، در کشورهای غربی رواج یافت‌ و به‌شکل غیررسمی در خانه‌ها نصب‌ شد. جیمز وات[۴]، مهندس‌ اسکاتلندی،‌ کتابخانۀ‌ خود را با لولۀ‌ بخار متصل به‌ دیگ‌ بخار[۵] گرم‌ می‌کرد. متیو بولتون[۶] در خانۀ‌ یکی‌ از دوستانش‌ در بیرمنگام سیستم‌ گرمایشی‌ بخار نصب‌ کرد. استفاده‌ از سیستم‌ گرمایش‌ مرکزی‌ تا نیمۀ‌ دوم‌ قرن‌ ۲۰ همگانی‌ نشد. این سیستم‌ها‌ معمولاً با کلید زمانی[۷] قطع‌و وصل‌ می‌شوند. نوع‌ دیگر آن‌ها سیستم‌ گرمایش‌ مرکزی‌ با هوای‌ داغ[۸] است. در این روش، هوا با فشار از کانال[۹]هایی‌، با ‌نام تغذیه‌کننده[۱۰]، عبور می‌کند و از دریچه‌[۱۱]های‌ هوا وارد اتاق می‌شود. سیستم گرمایش‌ از کف[۱۲] (گرمایش‌ تابشی[۱۳]) نیز در بعضی‌ از خانه‌ها به‌کار می‌رود. در این‌ سیستم،‌ گرما از اِلِمنت‌های‌ برقی[۱۴] نصب‌شده‌ در کف به اتاق‌ می‌رسد. در خانه‌های‌ جدید که مصرف‌ انرژی‌ اندک‌ است، به‌جای‌ سیستم‌ گرمایش‌ مرکزی از گرمای‌ خورشید و عایق‌کاری‌[۱۵] خوب‌ استفاده‌ می‌کنند.

 


  1. hot water heating
  2. burner
  3. hypocaust heating system
  4. James Watt
  5. boiler
  6. Matthew Boulton
  7. time switch
  8. hot air heating
  9. duct
  10. riser
  11. grill
  12. underfloor heating
  13. radiant heating
  14. electric elements
  15. insulation