گلادیاتور

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

گلادیاتور (gladiator)

گلادياتور

در روم باستان، جنگجویان آموزش‌دیده‌ای که غالباً از میان بردگان، مجرمین، و اسیران جنگی انتخاب می‌شدند؛ و در میدان‌های مسابقه، تا سرحدّ مرگ، برای خوشایند تماشاگران، نبرد می‌کردند. در ۲۶۴پ‌م این رسم از اِتروریا[۱] به رُم رسید و تا قرن ۵م ادامه داشت.

 


  1. Etruria