گلازونف، الکساندر (۱۸۶۵ـ۱۹۳۶)
گِلازونُف، اَلِکْسانْدْر (۱۸۶۵ـ۱۹۳۶)(Glazunov, Aleksandr)
| الکساندر گلازونف Aleksandr Glazunov | |
|---|---|
| زادروز |
سن پترزبورگ ۱۸۶۵م |
| درگذشت | ۱۹۳۶م |
| ملیت | روس |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ ساز |
| آثار | صحنه ای باله های رایموندا (۱۸۹۷) و چهار فصل (۱۸۹۹) |
| گروه مقاله | موسیقی |
آهنگ‌ساز روس. با سمفونی اول خود، که در ۱۷سالگی نوشت، به‌شهرت رسید. عوامل بسیاری همچون مهارت معلمش ریمسکی ـ کورساکوف[۱] در ارکستراسیون و تغزل‌گرایی چایکوفسکی[۲]، بر او تأثیر گذاشتند. سبک او بین سبک مکتب ملی روسی گروه پنج[۳] و سبک آهنگ‌سازان «جهان‌وطن» اروپای غربی قرار می‌گیرد. در مقام معلم نیز تأثیر مهمی بر نسل بعدی آهنگ‌سازان، ازجمله پروکوفیف[۴] و شوستاکوویچ[۵]، گذاشت. گلازونُف در سن‌پترزبورگ[۶] به‌دنیا آمد. در کودکی پس از تعلیم موسیقی در خانه، از ۱۸۸۰ زیرنظر ریمسکی ـ کورساکوف تحصیل کرد و دورۀ تحصیلی خود را طی هجده ماه به‌پایان رساند، و نخستین سمفونی خود را در آغاز ۱۸۸۲ آمادۀ اجرا کرد. در ۱۸۸۴ میتروفان بِلایِف[۷] کنسرتی از آثار او ترتیب داد و شروع به انتشار آن‌ها کرد. گلازونف در همان سال به اروپا رفت و از آن پس موسیقی او تلفیقی تطبیقی از گرایش‌های موسیقایی اروپای آن زمان با جریان‌های تأثیرگذار روسی از سوی چایکوفسکی و بورودین[۸] شد. در ۱۸۹۷ اجرای نخست سمفونی اول راخمانینوف[۹] را، به قولی در حال مستی، رهبری کرد. در ۱۹۰۵ به مدیریت کنسرواتوار سن‌پترزبورگ رسید، و پس از آن چندان چیزی برای افزودن بر دستاورد عظیم پیشین خود نساخت. تعدادی از آثار ناتمام بورودین، به‌ویژه اوورتور اپرای شاهزاده ایگور[۱۰]، را تکمیل کرد. در ۱۹۲۸ روسیه را ترک کرد و در پاریس، ساکن شد. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای باله‌های رایموندا[۱۱] (۱۸۹۷) و چهار فصل[۱۲] (۱۸۹۹). ارکستری. پوئم سمفونیک استنکا رازین[۱۳] (۱۸۸۵).