یهودای مکابی ( ـ۱۶۱پ م)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

یَهودای مَکّابی ( ـ۱۶۱پ‌م)(Judas Maccabaeus)

(ملقب به: «چکش») از رهبران عِبرانیان[۱]. از اعضای خاندان قدرتمند مَکابیان[۲] که بر‌ضد سلطۀ سلوکیان بر فلسطین جنگیدند. پس از مرگ پدر (۱۶۶پ‌م) که عهده‌دار فرماندهی نیروهای شورشی بود، به چند پیروزی دست یافت و اورشلیم (۱۶۴پ‌م) را فتح کرد. یهودا آن‌جا را پایگاه خود کرد، و با وقف مجدّد معبد یَهُوَه[۳]، اجرای مراسم دینی را احیا کرد. عید یهودی حَنوکا[۴] یادبود همین پیروزی است. در نبرد نابرابر سپاهیانش با نیروهای برتر سلوکیه در اَلعاسِه[۵] کشته شد. یَهودا پسر متاثیا[۶] از علمای دینی یهود و نخستین رهبر یهودی بود که بر‌ضد اذیت و آزار آنتیوخوس چهارم[۷]، پادشاه سلوکی، مبارزه کرد. پس از فتح اورشلیم برای استقلال سیاسی عبرانیان تلاش کرد. برادر او یوناتان[۸]، پس از مرگ یهودا، رهبری را در دست گرفت، و مکابیان (حشمونایی‌ها[۹]) تا به‌قدرت رسیدن هِرود کبیر[۱۰] (۳۷پ‌م) در مقام روحانیان اعظم بر اورشلیم حکومت کردند.

 


  1. Hebrew Leader
  2. Maccabee
  3. Temple of Jehovah
  4. Hanukkah
  5. Elasa
  6. Mattathias
  7. Antiochus IV
  8. Jonathan
  9. Hasmonean
  10. Herod the Great