یوسف بن حسین رازی، ابویعقوب ( ـ ری ۳۰۴ق)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

یوسف بن حسین رازی، اَبویَعقوب ( ـ ری ۳۰۴ق)

عارف و صوفی ایرانی. ذوالنون مصری را در مصر دریافت و در تصوف مرید او شد. با ابوتراب نخشبی و یحیی معاذ رازی مصاحبت داشت و در سفری خرّاز را همراهی کرد. او را به دو صفت عالم و پرهیزگار ستوده‌ و ادیب و عالم‌ترین مردمان به علم کلامش دانسته‌اند. در زمان خود، شیخ صوفیان ری بود. گویند هیچ‌کس در مقام اخلاص چون او نبود، از این‌رو، گرایش به ملامتیه در سیرۀ او به‌چشم می‌آید. شماری از مردم ری نیز او را زندیق می‌خواندند. با جنید مکاتبه داشته و او را اندرز داده است. شماری از وصایای ذوالنون به او، و کلمات قصار خود او نیز برجای مانده است.