آتیرایو، استان

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Reza rouzbahani (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

آتیرائو، استان (Atyrau)

آتیرایو، استان
نام فارسی آتیرایو
نام های دیگر گوریف
نام لاتین Atyrau
کشور قزاقستان
موقعیت غرب قزاقستان
مرکز آتیراو 
شهرهای مهم  کولساری
جمعیت ۳۵۲هزار نفر (۱۹۹۶)
مساحت(کیلومتر مربع) ۱۱۷هزار
تولیدات و صنایع مهم ذخایر نفت و گاز طبیعی 

(نام سابق: گوریِف[۱]، ۱۶۴۵ـ۱۹۹۱) واقع در غرب قزاقستان[۲]، با ۱۱۷هزار کیلومتر مربع مساحت و ۳۵۲هزار نفر جمعیت (۱۹۹۶). مهم‌ترین شهر‌های آن عبارت‌اند از آتیراو (مرکز) و کولساری[۳]. در ساحل شمال شرقی دریای خزر[۴] قرار دارد و بخش بزرگی از جلگۀ پست خزر[۵] به‌شمار می‌رود؛ ارتفاعاتی در جنوب غربی و فلات اوست‌اورت[۶] در جنوب شرقی آن واقع است. اورال و اِمبا رودهای مهم آن را تشکیل می‌دهند. بخش عمدۀ این استان بیابانی یا نیمه‌بیابانی، با آب‌وهوای سخت قاره‌ای[۷] است. ذخایر نفت و گاز طبیعی آن بسیار وسیع است، و استخراج و پالایش آن‌ها مهم‌ترین صنعت منطقه را تشکیل می‌دهد. شمال استان آتیرائو بخشی از دروازۀ قدیمی اقوام صحرانشین آسیای مرکزی به اروپا را تشکیل می‌داد. در قرون ۱۳ـ۱۵م این ناحیه به اردوی زرّین مغول[۸]، سپس به خان‌نشین ناگای[۹] تعلّق داشت. در قرن ۱۶، قزاق‌های روس[۱۰] از ولگا[۱۱] در کرانه[۱۲]های رود اورال[۱۳] ساکن شدند. استخراج نفت نخستین‌بار در ۱۹۱۱ نزدیک رود اِمبا[۱۴] صورت گرفت.

 


  1. Guryev
  2. Kazakhstan
  3. Kulsary
  4. Caspian Sea
  5. Caspian Lowland
  6. Ustyurt Plateau
  7. continental
  8. Mongol Golden Horde
  9. Nagay
  10. Russian Cossacks
  11. Volga
  12. bank
  13. Ural River
  14. Emba River