توزیع (ادبیات)

(در لغت به‌معنای پراکنده) در اصطلاح بدیع، تکرار حرف خاصی در کلام که این امر احتمالاً به‌منظور انگیزش آوایی صورت می‌گیرد. در شعر زیر، آوردن واج‌های «چ» و «خ» صدای کشیدن کشِ کمان را که از چرم است، القا می‌کند؛ به‌ویژه این‌که هرچه به پایان بیت نزدیک می‌شویم این صدا بیشتر می‌شود همچون کشی که به آخر قدرت کِشندگیِ خود می‌رسد صدای بیشتری می‌دهد: ستون کرد چپ را و خَم کرد راست/خروش از خم چرخ چاچی بخاست (فردوسی).