عصمت، عایشه (قاهره ۱۲۵۶ـ۱۳۲۰ق)
عِصمَت، عایشه (قاهره ۱۲۵۶ـ۱۳۲۰ق)
بانوی شاعر فارسی‌گوی مصری. نیای او محمدتیمور کاشف از کردهای قره‌جولان موصل بود. عایشه از خردسالی به شعر و ادب گرایش داشت. فارسی، عربی و ترکی را نیک می‌دانست. در سال‌های ۱۲۸۹، ۱۲۹۲ و ۱۲۹۴ق به ترتیب پدر، همسرش محمدتوفیق بیگ و دختر هجده‌ساله‌اش را ازدست داد. مرثیه‌های سوزناکی که در سوگ دخترش گفته از شاهکارهای ادبی به‌شمار می‌روند. از آثارش: دیوان اشعار که مجموعۀ اشعار فارسی و ترکی اوست (قاهره، ۱۳۱۵ق)؛ حلیة‌الطراز دیوان شعر عربی اوست؛ مرآت‌التأمل فی‌الامور.