فر نان‌پزی
(به انگلیسی: Oven) دستگاهی دارای محفظه‌ای با دما و رطوبت قابل کنترل که توسط حرارت حاصل از شعله‌ی غیرمستقیم در آن نان یا شیرینی می‌پزند. فرهای پخت نان دارای انواع زیادی از لحاظ سیستم، شکل و عملکرد هستند. رایج‌ترین آنها در دنیا به دو گروه فرهای طبقه‌ای و فرهای تونلی تقسیم می‌شوند که هرکدام در اندازه‌های گوناگون با شکل‌های متفاوتی هستند. برای تامین انرژی حرارتی اکنون از انرژی برق و گاز در این دستگاه‌ها استفاده می‌شود.
انواع فر: فر با سیستم بخار، فر با سیستم وزشی، فر تونلی با سیستم تشعشعی، فر چرخشی یا دوار، فر زنجیره‌ای، فر طبقه‌ای، فر مداوم تونلی و....
برخی از فرهای پرکاربرد
- فر الکتریکی: فرهایی که با عبور جریان برق از المنت[۱]های حرارتی گرم می‌شوند.
- فر با سیستم بخار: فرهایی که توسط مجموعه‌ای لوله که تا قسمتی با آب پر شده و در انتها آب‌بندی شده‌اند، گرم می‌شوند. بخش کوچکی از هر لوله در معرض یک کوره بوده و بخش بزرگ‌تر آن در داخل اتاقک پخت قرار دارد. انتقال حرارت به وسیله‌ی تبخیر مایع در قسمت انتهایی لوله که به کوره متصل است انجام می‌شود.
- فر تونلی: این نوع فرها برای تولید انبوه شیرینی و نان‌های تُست[۲] به کار می‌روند. فرهای تونلی در اندازه‌های مختلف، از طول 12 و عرض یک متر تا طول 30 و عرض سه متر وجود دارند.
- فر طبقه‌ای (ایستاده): فرهای طبقه‌ای قابل ساخت در طبقات و سطح‌های مختلف هستند. در این دستگاه‌ها می‌توان تجهیزات و سیستم‌های پیشرفته‌ی فرمان و خودکار (بنا بر لزوم) که هرکدام کاربردهای مخصوص در تولیدهای مدرن و مجهز را دارند نصب کرد. از امتیازات این فرها استهلاک کم، عمر زیاد، کیفیت بالا در تولید نان، عدم افت حرارت و کیفیت بالای بخار را می‌توان نام برد.
- فر گردان: فرهای گردان از حیث راحتی و تخلیه، دستگاه مناسبی برای پخت نان و شیرینی‌هایی‌ست که نیاز به حرارت کم و یا ظرفیت کم‌تر پخت در روز دارند. این فرها اما نسبت به فرهای طبقه‌ای نیاز به انرژی بیش‌تری دارند و البته با وجود رونق استفاده از آنها در سراسر دنیا عمر و ظرفیت و توان کم‌تری نسبت به فرهای طبقه‌ای دارند.