وینکلمان، یوهان یواخیم (۱۷۱۷ـ۱۷۶۸)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Nazanin (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

وینْکِلْمان، یوهان یواخیم (۱۷۱۷ـ۱۷۶۸)(Winckelmann, Johann Joachim)

وينْکِلْمان، يوهان يواخيم

مورخ هنر، زادۀ آلمان. از ۱۷۵۵ در رم کار کرد. مطالعاتش دربارۀ یونان و روم باستان در جنبش نئوکلاسیک[۱] تأثیر نهاد، و شالوده‌ای برای تاریخ هنر جدید فراهم آورد، و در جهت‌گیری تعلیم‌وتربیت در آلمان مؤثر افتاد. وینکلمان در اشتندال[۲] به‌دنیا آمد. نخست در پروس[۳] به تدریس پرداخت. درپی گرویدن به مذهب کاتولیک[۴]، به رم رفت، و کتابدار کاردینال وزیر خارجۀ پاپ شد، و در ۱۷۳۶ به ریاست کتابخانه و مجموعۀ آثار باستانیِ واتیکان منتصب گردید. اثر برجستۀ وینکلمان، تألیف جامعی در دو بخش در زمینۀ هنر باستان بود. در کتاب تأملاتی دربارۀ نقاشی و مجسمه‌سازی یونانیان[۵] (۱۷۵۵)، جوهر هنر یونانی را واجد «سادگیِ اصیل» و «شکوه خاموش» توصیف کرد. در کتاب تاریخ هنر عهد عتیق[۶] (۱۷۶۴)، هنر را بیانگر «روح زمانه» خواند. آرای او بسیار پرنفوذ بودند، و بعدها هگل[۷]، فیلسوف، و پانوفسکی[۸]، مورخ هنر، آن‌ها را بسط دادند. تأثیر وینکلمان در خودِ هنر، بیشتر در نقاشی بروز یافت، و تعبیرش از آرمان یونانی در بسیاری از نقاشان قرن ۱۸، به‌ویژه آنتون مِنگس[۹] تأثیر نهاد.

 


  1. neoclassical
  2. Stendal
  3. Prussia
  4. Catholicism
  5. Reflections on the Painting and Sculpture of the Greeks
  6. History of the Art of Antiquity
  7. Hegel
  8. Panofsky
  9. Anton Mengs