شنوایی، آستانه

شنوایی، آستانۀ (Threshold of Audibility)
حداقل‌ شدت امواج صوتی، برای ایجاد پیام‌های عصبی. صداها در واقع امواج طولی هستند که در هوا منتشر می‌شوند و گوش پس از دریافت، آن‌ها را به پیام‌های عصبی تبدیل می‌کند. پیام‌های عصبی به مناطق ویژه‌ای از مغز ارسال می‌شوند و پس از پردازش، فرد امواج صوتی را احساس می‌کند. آستانۀ شنوایی برای صداهایی با بسامد متفاوت یکسان نیست، زیرا گوش به بعضی بسامدها حساس‌تر است. گوش انسان قادر به درک صداها در محدوده ۲۰ تا ۲۰ هزار هرتز است، ولی حساسیت آن به صداهایی در محدوده گفتاری ۳۰۰ تا ۳هزار هرتز بیشتر است. بیشترین حساسیت گوش انسان به صداهایی با بسامد نزدیک به هزار هرتز است. به این ترتیب، صداهایی با بسامد نزدیک به هزار هرتز کمترین آستانۀ شنوایی را دارند. با فاصله گرفتن از این بسامد، رفته‌رفته آستانۀ شنوایی افزایش می‌یابد (کاهش حساسیت گوش) و در خارج از محدوده ۲۰ تا ۲۰هزار هرتز صداها اصلاً شنیده نمی‌شوند.