سینیافسکی، آندری (۱۹۲۵ـ۱۹۹۷)
سینیافْسْکی، آنْدرِی (۱۹۲۵ـ۱۹۹۷)(Sinyavski, Andrei )
منتقد ادبی و نثرنویس روس. از ۱۹۷۳ در فرانسه در تبعید به‌سر می‌برد. نخستین آثارش، که در غرب با نام مستعار آورام تِرتْس[۱] منتشر شد، عبارت‌اند از دو رمان کوتاه با نام‌های لیوبیموف[۲] و جلسه رسمی است[۳] (۱۹۶۰) و نقدی در باب رئالیسم سوسیالیستی[۴]. همراه با یولی دانیِل[۵] در ۱۹۶۶ به جرم فعالیت بر ضد شوروی محاکمه شد. سینیافسکی در نوشته‌های بعدی خود به‌شکلی نامتعارف آثار نویسندگان مهم روس را بررسی کرد. در مقام متفکری که اقدام به تضعیف ایدئولوژی، عقاید پذیرفته‌شده، و انواع جبرگرایی کرده بود در ۱۹۶۶ به هفت سال حبس با اعمال شاقه محکوم شد. محاکمۀ او و دانیل پایان دورۀ انعطاف فرهنگی بود که از زمان نیکیتا خروشچف[۶] آغاز شده بود. پس از آن‌که در ۱۹۷۳ اجازۀ ترک روسیه را یافت، در پاریس اقامت کرد و مُدرّس ادبیات روسی در سوربون[۷] و سردبیر روزنامۀ بانفوذِ سینتاکسیس[۸] شد. در ۱۹۷۳ گشت‌هایی با پوشکین[۹] و در ۱۹۷۵ در سایۀ گوگول[۱۰] را منتشر کرد و خاطراتش از اردوگاه زندانیان را در یک جلد با نام صدایی در گروه همسرایان[۱۱] در ۱۹۷۶ به‌چاپ رساند.