نصرآبادی، ابراهیم بن محمد ( ـ مکه ۳۶۷ق)

نصرآبادی، ابراهیم بن محمّد ( ـ مکه ۳۶۷ق)

از رجال صوفیه، در نیشابور به‌دنیا آمد و پرورش یافت. او را به دانش فراوان در سِیَر، تواریخ و حدیث ستوده‌اند. در این فنون و جز آن، تألیفات بسیاری نیز داشته است. در تصوّف از شبلی، مرتعش، واسطی، ابوعلی رودباری، به‌ویژه ابراهیم شیبانی، استفاده‌ها برد، تا آن‌جا که به مرتبت شیخیِ تمام خراسان نایل آمد. نیز او را در علم و حال، یگانۀ مشایخ آن روزگار دانسته‌اند. پربارترین ایام عمرش را در نیشابور گذرانید و در ۳۳۶ق، به سفر مکّه رفت، و تا پایان عمر همچنان در آن شهر به‌سر برد. از او روایات شرعی و اشارات عرفانیِ بسیاری به‌جا مانده است. ابوعبدالرحمن سلمی درشمار شاگردانِ او بوده است.