نفر، ایل
نَفَر، ایل
طایفۀ ترک ایران، از ایلات خمسۀ فارس، متشکل از تیره‌های مختلف. سردسیر ایل نفر در آبادۀ تشک و گرمسیر آنان در داراب و جهرم قرار داشت. اینان برای گرمسیر گهگاه تا لارستان نیز پیش می‌رفتند. جمعیت ایل نفر در اواخر قاجاریه حدود ۳۵۰۰ خانوار بود. ریاست ایل نفر پیش از دورۀ نادرشاه با خوانین تیرۀ زمان‌خانلو بود. حاجی حسین‌خان نفر در آن روزگار و همچنین دورۀ کریم‌خان زند، سرکردۀ ایلات نفر و بهارلو بود. علی‌اکبرخان نفر ( ـ۱۲۶۹ق) شاعر فارسی، متخلص به انجم، علاوه‌بر ریاست ایلات مزبور، چند سال، از اعیان حکومت فارس بود. فرزندش محمدحسن از تقبل منصب موروثی خودداری کرد و ریاست ایلات یادشده به خوانین ایل بهارلو رسید. پس از تشکیل اتحادیۀ ایلی خمسۀ فارس، ریاست ایل یادشده همانند دیگر ایلات خمسه، با حفظ حکومت داخلی به خاندان قوام‌الملک رسید. چادرنشینان نفر در دورۀ ناصرالدین‌شاه، همانند دیگر ایلات چادرنشین فارس، حوادثی آفریدند و متحمل مجازات‌های سنگین شدند. در اواخر دورۀ قاجاریه، گروه بزرگی از ایل نفر را به‌همراه گروه‌هایی از قشقایی‌ها به ورامین و گرمسار تبعید کردند. اعقاب این مردم همچنان در این نواحی سکونت دارند.