دوالرا، ایمون (۱۸۸۲ـ۱۹۷۵)
دِوالِرا، ایمون (۱۸۸۲ـ۱۹۷۵)(de Valera, Eamon)
| ایمون دوالرا Eamon de Valera | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۸۲م |
| درگذشت | ۱۹۷۵م |
| ملیت | ایرلندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در کالج بلکراک و دانشگاه سلطنتی دوبلین |
| شغل و تخصص اصلی | سیاســـتمدار |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
سیاستمدار ملی‌گرای ایرلندی، نخست‌وزیر ایرلند (۱۹۳۲ـ۱۹۴۸، ۱۹۵۱ـ۱۹۵۴، و ۱۹۵۷ـ۱۹۵۹) و رئیس‌جمهور آن کشور (۱۹۵۹ـ۱۹۷۳). دِوالرا در روز قیام مسیح[۱] ۱۹۱۶ شرکت داشت و رهبر حزب ملی‌گرای شین فین[۲] بود (۱۹۱۷ـ۱۹۲۶) و در همین زمان حزب جمهوری‌خواه فیانا فال[۳] را بنیاد نهاد. با پیمان انگلستان و ایرلند[۴] (۱۹۲۱) مخالف بود، اما در دهۀ ۱۹۳۰ با انگلستان رابطه برقرار کرد که این رابطه به استقلال هرچه بیشتر ایرلند انجامید. زادۀ نیویورک از پدری اسپانیایی و مادری ایرلندی بود و در طفولیت به ایرلند فرستاده شد. پس از تحصیل در کالج بلکراک[۵] و دانشگاه سلطنتی دوبلین به تدریس ریاضی، فرانسه، و لاتین در کالج‌های مختلف پرداخت. به‌سبب مشارکت در روز قیام مسیح به اعدام محکوم شد، اما حکمش به حبس ابد تخفیف یافت و چون متولد نیویورک بود در ۱۹۱۷ مشمول عفو و آزاد شد. در تدوین قانون اساسی ۱۹۳۷، که به‌موجب آن ایرلند جنوبی از همه لحاظ، جز اسم به جمهوری تبدیل می‌شد، نقشی اساسی داشت. در زمینۀ روابط با انگلستان، دولت او بلافاصله به‌لغو پیمان وفاداری و تعلیقِ پرداخت مستمری‌های مربوط به قوانین خرید زمین[۶] اقدام کرد. به‌موجب توافقی که در ۱۹۳۸ بین دو کشور منعقد شد انگلستان پذیرفت که با دریافت ۱۰میلیون پوند از حق خود برای ورود به بنادر ایرلند جنوبی یا ایجاد استحکامات در آن چشم‌پوشی کند. در طول جنگ جهانی دوم دوالرا موضعی کاملاً بی‌طرفانه داشت و با پیشنهاد وینستون چرچیل[۷] در ۱۹۴۰ مبنی‌بر به‌رسمیت‌شناختن اصل ایرلند متحد در ازای ورود آن کشور به جنگ مخالفت کرد. در انتخابات ۱۹۴۸ قدرت را واگذار کرد، ولی بعد دوباره نخست‌وزیر (۱۹۵۱ـ۱۹۵۴ و ۱۹۵۷ـ۱۹۵۹) و رئیس‌جمهور (۱۹۵۹ـ۱۹۶۶ و ۱۹۶۶ـ۱۹۷۳) شد.