جوینی، بهاءالدین (۶۴۸ـ۶۷۸ق)

جُوِیْنی، بَهاءُالدّین (۶۴۸ـ۶۷۸ق)
(یا: بهاءالدین محمد جوینی) فرمانروای اصفهان و بخشی از عراق عجم (۶۶۳-۶۷۸ق). فرزند ارشد شمس‌الدین‌ جوینی‌ و از خاندان‌ معروف‌ جوینی‌ بود. شیوه‌اش در حکومت سخت‌گیری و سرکوب بود، ولی ادیبان و عالمان را بزرگ می‌داشت. در سی سالگی درگذشت.