ابوسفیان ، صخر بن حرب بن امیه ( ـ۳۱ق)
ابوسُفیان، صَخرِ بن حَرب بن امیه ( ـ۳۱ق)
از سران و اشراف معروف قریش در عهد پیامبر اسلام (ص)، پدر معاویه. در عهد جاهلیت بازرگان برجسته‌ای بود که تاجران را با مال خود و اموال ثروتمندان قریش به شام و دیگر کشورها می‌فرستاد و گاهی خود نیز به سفرهای تجاری می‌رفت. هنگامی‌‌که قریش به جنگ با دشمنان برمی‌خاست، پرچم سران قریش و فرماندهی آنان به او سپرده می‌شد. با ظهور اسلام، به سبب رقابت با بنی‌هاشم و نیز به خطرافتادن موقعیت اقتصادی و سیاسی‌اش، به دشمنی با اسلام و پیغمبر (ص) برخاست و مشرکان را در جنگ‌های بدر، احد و خندق فرماندهی کرد، اما در فتح مکه (۸ ق) از ترس جان، اسلام آورد و از مرگ نجات یافت. پس از آن با مسلمانان در غزوه‌های حُنین و طائف شرکت کرد. پس از رحلت پیغمبر (ص)، نخست از بیعت با ابوبکر سر باز زد، اما ابوبکر با دادن اموالی به وی و نیز ابلاغ فرماندهی یکی از لشکرهای شام برای فرزندش، معاویه، او را به اطاعت خود درآورد. در خلافت عثمان درگذشت.