صیاد، فواد عبدالمعطی (۱۹۱۹)
صَیّاد، فؤاد عَبْدُالْمُعْطی (۱۹۱۹)
| فؤاد عَبْدُالْمُعْطی صَیّاد | |
|---|---|
| زادروز |
1919م |
| ملیت | مصری |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشنامۀ فوق لیسانس در 1947 و دانشنامۀ دکتری در 1949 در رشتۀ زبان‌های شرقی |
| شغل و تخصص اصلی | ادیب |
| شغل و تخصص های دیگر | تاریخ‌نگار و فارسی‌پژوه |
| آثار | آموزگار فارسی/معلم الفارسیه (قاهره، 1960)؛ جامعۀ عربی (قاهره، 1966)؛ رشید‌الدین فضل‌الله همدانی، تاریخ‌نگار بزرگ روزگار مغولان (قاهره، 1967) |
| گروه مقاله | ادبیات عرب |
| جوایز و افتخارات | نشان درجۀ یک علمی در 1986 از رئیس‌جمهوری مصر |
ادیب، تاریخ‌نگار و فارسی‌پژوه مصری. در ۱۹۴۷ در رشتۀ زبان‌های شرقی دانشنامۀ فوق لیسانس و در ۱۹۴۹ دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۹۴۹ـ۱۹۵۱ در دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به تحصیل در رشتۀ ادبیات فارسی پرداخت. در ۱۹۵۱ به استخدام دانشگاه عین‌الشمس درآمد. در ۱۹۸۶ از رئیس‌جمهوری مصر نشان درجۀ یک علمی گرفت. در دانشگاه‌های بیروت و دوحه تدریس کرد. از آثارش: آموزگار فارسی/معلم الفارسیه (قاهره، ۱۹۶۰)؛ جامعۀ عربی (قاهره، ۱۹۶۶)، رشید‌الدین فضل‌الله همدانی، تاریخ‌نگار بزرگ روزگار مغولان (قاهره، ۱۹۶۷)؛ مغولان در تاریخ (بیروت، ۱۹۷۰)؛ قواعد و نصوص فارسی (بیروت، ۱۹۷۰)؛ نوروز و اثر آن در ادب عربی (بیروت، ۱۹۷۲)؛ سلطان محمود غازان و درآمدن او به دین اسلام (قاهره، ۱۹۷۹)؛ شرق جهان اسلام در روزگار ایلخانان (دوحه، ۱۹۸۷).