رایت، لوییس (۱۸۹۱ـ۱۹۵۲)
| لوییس رایت Louis Wright | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۹۱م |
| درگذشت | ۱۹۵۲م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در دانشگاه کلارک آتلانتا و دانشکده پزشکی هاروارد |
| شغل و تخصص اصلی | پزشک |
| گروه مقاله | پزشکی |
رایْت، لوئیس (۱۸۹۱ـ۱۹۵۲)(Wright, Louis)
پزشک، جراح، و رهبر جنبش حقوق مدنی امریکا. متخصص جراحات سر، شکستگی‌ها، و نیز بیماری‌های مقاربتی[۱] و سرطان بود. در لا گرینج[۲]، واقع در جورجیا[۳]، زاده شد و در دانشگاه کلارکِ آتلانتا[۴]، و دانشکدۀ پزشکی هاروارد[۵] درس خواند. از ۱۹۱۹، در بیمارستان هارلم[۶] نیویورک کار می‌کرد. در ۱۹۴۲، مدیر بخش جراحی آن بیمارستان شد و در ۱۹۴۸، به سرپرستی هیئت پزشکی بیمارستان‌های هارلم رسید. او نخستین پزشک سیاه‌پوستی بود که در یک بیمارستان شهرداری نیویورک عهده‌دار مقامی شد. در ۱۹۲۹، نخستین جراح پلیس سیاه‌پوست در تاریخ این شهر شد. رایت هفده سال رئیس هیئت مدیرۀ اتحادیه ملی برای پیشرفت مردم رنگین‌پوستان[۷] بود. در ۱۹۱۸، روش مایه‌کوبی درون پوستی[۸] بر ضد آبله را ابداع کرد. او نوعی گردن‌بند طبی برای شکستگی گردن، نوعی تیغه برای درمان شکستگی مفصل زانو، و نوعی صفحه، از جنس تانتالیوم[۹]، برای ترمیم فتق‌های عود‌کننده ابداع کرد. به‌علاوه، دربارۀ بیماری مقاربتی لنفوگرانولوما ونروم[۱۰] صاحب‌نظر بود و برای نخستین‌بار پادزی‌های اورئومایسین[۱۱] و ترامایسین[۱۲] را به‌صورت آزمایشی به‌کار برد. در ۱۹۴۸، پژوهش در زمینۀ سرطان‌ها را آغاز کرد و به بررسی تأثیر داروهای شیمی‌درمانی پرداخت.