شاهین، مولانا ( ـ پس از ۷۶۰ق)
شاهین، مولانا ( ـ پس از ۷۶۰ق)
شاعر یهودی ایرانی، معروف به مولانا شاهین. از سال تولد و مرگ و نیز کودکی او اطلاعی در دست نیست. در کتاب آنوسی مقبرۀ او در شیراز ذکر شده، اما به گفتۀ خاخام بخارایی اهل کاشان بوده است. وی پیشرو شاعران یهود ایرانی است. مدح او از ابوسعید بهادرخان (حک: ۶۷۳ـ۷۱۷ق) بیانگر آن است که او به دربار این سلطان راه داشته است. اشعار او در دو کتاب موسی‌نامه و اردشیرنامه، که هر دو در بیت‌المقدس به‌چاپ رسیده‌اند (۱۹۱۰) به زبان فارسی و خط عبری است. وی موسی‌نامه را در ۷۲۸ق در بحر هزج با بیانی حماسی متأثر از شاهنامۀ فردوسی سروده و شامل ۱۰هزار بیت و چهار سِفر تورات (خروج، لاویان، اعداد و تثنیه) است. او در سرودن این کتاب از حکایات تلمود، میدراشی و قصص‌الانبیا بهره جسته است. عزرانامه کتاب دیگر اوست که آن را در ۵۰۰ بیت در ۷۳۴ق سرود. در این کتاب اِسِتر، همسر اردشیر مادر کوروش، منجی ملت یهود قلمداد شده و اشعار آن دربارۀ آزادی یهودیان است. برشیت‌نامه (آفرینش‌نامه) آخرین اثر شاهین، شامل ۹هزار بیت در بحر هزج، در ۷۶۰ق سروده شده و داستان یوسف و زلیخا بخش اصلی آن است. یوسف و زلیخای شاهین با داستان‌های خلقت، آدم و حوا، نوح و بسیاری دیگر آمیخته است.