روبنس، پتر پل (۱۵۷۷ـ۱۶۴۰)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(تغییرمسیر از پتر پل روبنس)
پتر پل روبنس
Peter Paul Rubens
زادروز ۱۵۷۷م
درگذشت ۱۶۴۰م
ملیت فلاندری
شغل و تخصص اصلی نقاش
آثار تابلوی هتک ناموس دختران لیوکیپوس (۱۶۱۷؛ نگارخانه قدیمی، مونیخ)
گروه مقاله نگارگری و مجسمه سازی جهان
جوایز و افتخارات استاد افتخاری هنر در دانشگاه کیمبریج

روبِنْس، پِتِر پُل (۱۵۷۷ـ۱۶۴۰)(Rubens, Peter Paul)

پايين آوردن مسيح از صليب

نقاش فلاندری[۱]. از نقاشان نام‌آور دورۀ باروک[۲] بود. شور باروک ایتالیایی را به شمال اروپا برد، و آثار دینی و تمثیلی[۳] بی‌شماری برای کلیساها و کاخ‌ها آفرید که نشان از احاطه‌اش بر جلوه‌های نمایشی و حرکتی در پرده‌های بزرگ، و شیفتگی‌اش به رنگ‌ها و بافت‌های پرمایه دارند. تک‌چهره نیز می‌کشید و در سال‌های آخر عمر به منظره‌پردازی هم پرداخت. تابلویهتک ناموس دختران لئوکیپوس[۴] (۱۶۱۷؛ نگارخانۀ قدیمی[۵]، مونیخ) نمونه‌ای از‌ آثار اوست. روبنس از نقاشی خسته نمی‌شد؛ در کمتر از ۴۰ سال، بیش از ۳ هزار اثر آفرید. درون‌مایه‌های متعددی را تصویر کرد: دینی، ازجمله پایین‌آوردن پیکر مسیح از صلیب[۶] (ح ۱۶۱۱ـ۱۶۱۴؛ کلیسای جامع آنتورپ[۷])؛‌ تک‌چهره، همچون پردۀ مشهور به کلاه‌ حصیری[۸] (ح ۱۶۲۰؛ نگارخانۀ ملی لندن[۹])؛ زندگی روستایی، ازجمله تابلوی کِرمِس[۱۰] (ح ۱۶۲۲؛ لوور[۱۱])؛ تمثیلی، همچون جنگ و صلح[۱۲] (ح ۱۶۲۹ـ۱۶۳۰؛ نگارخانۀ ملی، لندن)؛ و منظره، ازجمله قلعۀ استِین[۱۳] (ح ۱۶۳۵ـ۱۶۳۷؛ نگارخانۀ ملی لندن). روبنس در رنگ‌پردازی و اصول تکنیکی بسیار مهارت داشت. شیوۀ ممتازی در نقاشی رنگ‌وروغن ابداع کرد که در آن سایه‌ها را با رنگ رقیق، و روشنایی‌ها را با قلم‌موی سرشار از رنگ می‌ساخت. تأثیر او در نقاشان دیگر، ولاسکز[۱۴]، واتو[۱۵]، دُلاکروا[۱۶]، کانستبل[۱۷]، و دیگران، حد و مرز نداشت. روبنس مجموعه‌دار بزرگی هم بود (مرمرینه‌های باستانی و سنگ‌های قیمتی، تصاویر، نسخ خطی، و کتاب گردآوری می‌کرد). با علوم قدیم آشنایی داشت و با اهلِ فضل در سراسر اروپا مکاتبه می‌کرد. نیز دیپلماتی بود که پنج زبان می‌دانست. روبنس در زیگن[۱۸]، وستفالی[۱۹]، به‌دنیا آمد؛ در ۱۵۸۷ او را به آنتورپ[۲۰] بردند. نقاشی را از استادان «رمانتیست[۲۱]»، توبیاس ورهاخت[۲۲]، آدام وان نورت[۲۳]، و اتو وان وِن[۲۴]، آموخت. در ۱۵۹۸ عضو صنف نقاشان آنتورپ[۲۵] شد. به ایتالیا رفت و نقاش دربار وینچنتسو گنتساگا[۲۶]، دوکِ مانتوا[۲۷]، شد (۱۶۰۰ـ۱۶۰۸)، و تک‌چهره‌های بسیاری از اشراف کشید. مطالعۀ آثار استادان ایتالیایی، به‌ویژه تیسین[۲۸] و ورونزه[۲۹]، در ونیز از عوامل عمدۀ رشد استعدادهای او بود. اوج هنرنمایی‌اش در نقاشی‌های دینی بزرگش (۱۶۰۹ـ۱۶۲۱) برای کلیسای جامع و کلیسای یسوعیان[۳۰] آنتورپ مشهود است؛ گویی روبنس در این آثار، با بهره‌برداری از همۀ تمهیدات آرایشی و نمایشیِ سبک باروک، روح نهضت ضد پروتستان[۳۱] را جلوه‌گر می‌سازد. همین هنر تزیینی باشکوه را در مقیاسی بزرگ‌تر در دورۀ آثار غیردینی‌اش از زندگی ماری دو مدیچی[۳۲] به‌کار گرفت (۱۶۲۲ـ۱۶۲۵). به‌سبب مأموریت‌های دیپلماتیک، در ۱۶۲۸ به اسپانیا رفت، و در آن‌جا از فیلیپ چهارم[۳۳] تک‌چهره‌ ساخت، و با ولاسکز دیدار کرد. در سال‌های ۱۶۲۹ـ۱۶۳۰ نیز به لندن رفت و استاد افتخاریِ هنر در دانشگاه کیمبریج[۳۴] شد، و سقف تالار ضیافت وایت‌هال[۳۵] را نقاشی کرد (که مرمت شده، و موجود است). در ۱۶۳۰ به آنتورپ بازگشت، و با دختر ۱۶ساله‌ای با نام هلنا فورمان[۳۶] ازدواج کرد، که در نقاشی‌های دینی و اسطوره‌ای گوناگونش حضور یافت؛ چندین تک‌چهره نیز از او کشید.

 


  1. Flemish
  2. baroque
  3. allegorical
  4. The Rape of the Daughters of Leucippus
  5. Alte Pinakothek
  6. The Descent from the Cross
  7. Antwerp Cathedral
  8. Chapeau de pailles
  9. National Gallery, London
  10. Kermesse
  11. Louvre
  12. War and Peace
  13. Château de Steen
  14. Velázquez
  15. Watteau
  16. Delacroix
  17. Constable
  18. Siegen
  19. Westphalia
  20. Antwerp
  21. Romanticist
  22. Tobias Verhaecht
  23. Adam van Noort
  24. Otto van Veen
  25. Painters’ Guild in Antwerp
  26. Vincenzo Gonzaga
  27. Duke of Mantua
  28. Titian
  29. Veronese
  30. Church of the Jesuits
  31. Counter-Reformation
  32. Life of Marie de’Medici
  33. Philip IV
  34. Master of Arts of Cambridge University
  35. Banqueting Hall, Whitehall
  36. Helena Fourment