پنتیوس

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

پِنْتِئوس (Pentheus)
در اساطیر یونان، شاه تبس[۱] (طیوه)، فرزند آگاوه[۲] و نوۀ پسری کادموس[۳]، بنیادگذار تبس. مایناد[۴]ها (پیروان دیونوسوس[۵]/دیونیز، خدای شراب و افراط در شادخواری) ازجمله آگاوه و دو تن از خواهرانش، او را ، که با پرستش دیونوسوس مخالف بود، در کوه کیتایرون[۶] تکه‌تکه کردند. داستان پنتئوس موضوع تراژدی باکای[۷]ها اثر اِئوریپیدس[۸] است. این اسطوره را می‌توان تمثیل مخالفت با رواج مراسم عشرت‌طلبی و بی‌بندوباری جنسی در آیین دیونوسوس دانست.

 


  1. Thebes
  2. Agave
  3. Cadmus
  4. maenad
  5. Dionysus
  6. Mount Cithaeron
  7. Bacchae
  8. Euripides