دوهامل، ژرژ (۱۸۸۴ـ۱۹۶۶)
| ژرژ دوهامل Georges Duhamel | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۸۴م |
| درگذشت | ۱۹۶۶م |
| ملیت | فرانسوی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در رشته پزشکی |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| سمت | دبیر دایمی آکادمی فرانسه و دبیر آکادمی پزشکی از ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۶؛ رییس اتحاد فرانسه |
| آثار | شادیهای جوانان (۱۹۲۲)؛ سفر به مسکو (۱۹۲۷) و صحنه هایی از زندگی آینده (۱۹۳۰) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
| جوایز و افتخارات | برنده جایزه گنکور |
دوهامِل، ژُرژ (۱۸۸۴ـ۱۹۶۶)(Duhamel, Georges)
نویسندۀ فرانسوی. با رمان تمدّن[۱] (۱۹۱۸)، که تجربههای او را در سِمَت جراح ارتش در جنگ جهانی اول بازگو میکند، برندۀ جایزۀ گُنکور[۲] شد، اما شهرت او مدیون رمانهای بعدیاش است. رمان ادواری ۱۰جلدی شرح وقایع پاسکیه[۳] (۱۹۳۳ـ۱۹۴۱) شاهکار او بهشمار میرود که در آن شخصیتهای داستان با واقعگرایی توأم با حساسیت، شوخطبعی، و درک همدلانه تصویر شدهاند. دوهامل در پاریس زاده شد و تحصیلاتش را در رشتۀ پزشکی بهپایان رساند. رنجهای جسمانی و روانی، که طی جنگ جهانی اول شاهد آن بود، قدرت او را در مقام نویسندۀ دردکشیدۀ آثار جنگی دوچندان کرد و باشور و شوق به دفاع از حقوق و شأن انسانها پرداخت. به عضویت آکادمی فرانسه[۴]، که از ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۶ دبیر دائمی آن بود، و آکادمی پزشکی[۵] درآمد، و نیز رئیس اتحاد فرانسه[۶] بود. دوهامل در مجموعه رمان زندگی و سرگذشت سالاون[۷] (۱۹۲۰ـ۱۹۳۲) داستان مردی را بررسی میکند که میکوشد از اصولی ارزشمند در زندگی تبعیت کند، اما ناکام میماند. ازجمله رمانهای بعدی اوست: پاتریس پریو[۸] و بانگ رسا[۹]. دوهامل مقالات متعدد و زندگینامۀ خودنوشتش را در ۴ جلد منتشر کرد.