سایفرت، کارل (۱۹۱۱ـ۱۹۶۰)
سایْفِرْت، کارْل (۱۹۱۱ـ۱۹۶۰)(Seyfert, Carl)
اخترشناس و اخترفیزیک‌دان امریکایی. طیف ستاره‌ها و کهکشانها را بررسی می‌کرد و گونه‌ای کهکشان را، که اکنون با نام او نامیده می‌شود، شناسایی و رده‌بندی کرد. در کلیولند[۱] اوهایو[۲] زاده شد و در دانشگاه هاروارد، کیمبریج، و ماساچوست[۳] درس خواند. در ۱۹۳۳، لیسانس علوم، در ۱۹۳۵ فوق‌لیسانس و در ۱۹۳۶ از هاروارد دانشنامۀ دکتری گرفت. از ۱۹۴۶ تا ۱۹۵۱، سرپرست رصدخانۀ بارنارد[۴] در آکسفورد میسی‌سیپی، از ۱۹۵۱، استاد اخترشناسی دانشگاه واندربیلت[۵] در نشویل[۶] تنسی[۷]، و سرپرست رصدخانۀ آرتور دایر[۸] بود. در کمیتۀ پژوهش دفاع ملی[۹] ایالات متحده نیز عضویت داشت. در ۱۹۴۳، در زمینۀ دوازده کهکشان مارپیچی[۱۰] فعال با هسته‌های درخشان به تحقیق می‌پرداخت. تحقیقات او روشن ساخت که این کهکشانها علاوه بر هیدروژن، شامل اکسیژن، نیتروژن، و نئون[۱۱] یونیده‌اند. سایفرت کهکشانها را بر اساس طیف‌شان به دو گونۀ I و II تقسیم کرد. کهکشان‌های سایفرت از خود امواج رادیویی، انرژی فروسرخ[۱۲]، پرتوهای ایکس[۱۳]، و تابش‌های غیرگرمایی[۱۴] گسیل می‌کنند. گازهای موجود در مرکز این کهکشانها دستخوش انفجارهایی است که آن‌ها را نسبت به مرکز کهکشان، به شدت و با سرعت بسیار زیاد به حرکت درمی‌آورد. سرعت حرکت گاز در گونه I به چندین هزار کیلومتر در ثانیه، و در گونۀ II به چندصد کیلومتر در ثانیه می‌رسد. در ۱۹۵۱، بررسی اجسامی را آغاز کرد که اکنون شش‌گانۀ سایفرت[۱۵] نام گرفته‌اند. این شش‌گانه گروهی از اجسام برون‌کهکشانی‌اند که پنج جسم از آن‌ها سحابی مارپیچی[۱۶]، و از میان آن‌ها یکی نامنظم است. از این اجسام، یکی با سرعتی نزدیک به پنج برابر سرعت دور شدن اعضای دیگر از بقیه فاصله می‌گیرد.