فوره، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(تغییرمسیر از گابریل فوره)
گابریل فوره
Gabriel Fauré
زادروز ۱۸۴۵م
درگذشت ۱۹۲۴م
ملیت فرانسوی
تحصیلات و محل تحصیل مدرسۀ موسیقی لوئی نیدرمِیِر، پاریس
شغل و تخصص اصلی آهنگ‌ساز
سمت

در ۱۸۹۶ استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پاریس شد

در ۱۸۷۷ سرپرستی کُر کلیسای مادلن را برعهده گرفت
آثار آواز خوب (۱۸۹۲ـ۱۸۹۳)، صحنه‌ای. اپرای پنلوپه (۱۹۱۳)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ پلئاس و ملیزاند (اثر مترلینک؛ ۱۸۹۸). ارکستری پاوان (۱۸۸۷)؛ سوییت ماسک و برگاماسک (۱۹۱۹). آوازی مِس باس برای خوانندگان زن و ارگ؛ آواز تک‌صدایی ۹۶ ترانه ازجمله دوره‌های شعر یک‌ روز، ترانۀ حوا (اثر شارل وان لربرگ؛ ۱۹۰۶ـ۱۹۱۰)، افق وهم‌انگیز (۱۹۲۱)
گروه مقاله موسیقی

فوره، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴م) (Fauré, Gabriel)

گابریل فوره

آهنگ‌ساز فرانسوی. آثارش دربرگیرندۀ ترانه‌ها، موسیقی مجلسی، و یک رکویِم[۱] کُرال (۱۸۸۷ـ۱۸۸۹م) است. از شاگردان سن ـ سانس[۲] بود، و در ۱۸۹۶م استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پاریس[۳] شد، و از ۱۹۰۵ تا ۱۹۲۰م مدیریت آن را برعهده داشت. فوره از ۱۸۵۴ تا ۱۸۶۶م در مدرسۀ موسیقی لوئی نیدرمِیِر[۴] در پاریس تحصیل می‌کرد، و در سال‌های بعد ارگ‌نواز کلیسای شهر رِن[۵] شد. در ۱۸۷۰م به پاریس بازگشت، ابتدا در کلیسای سن‌سولپیس[۶] و بعد در کلیسای سنت ـ اونوره[۷] ارگ‌نواز شد، و در ۱۸۷۷م سرپرستی کُر کلیسای مادلن[۸] را برعهده گرفت، و در ۱۸۹۶م ارگ‌نواز این کلیسا نیز شد، و این مقام را تا ۱۹۰۵م حفظ کرد. در آهنگ‌سازی شاگردان برجستۀ بسیاری داشت، ازجمله موریس راول[۹]، ژرژ اِنسکو[۱۰]، و شارل کِشلَن[۱۱]. آثار نخستین او، به ویژه دورۀ آوازی موسوم به آواز خوب[۱۲] (۱۸۹۲ـ۱۸۹۳م)، اولین سونات ویولن، اولین کوآرتت پیانو، ماهیتی تغزلی و اندیشمندانه داشتند. معروف‌ترین اثر او، رکویِم، نیز متعلق به همین دوران است. در آستانه قرن جدید با اپرای پرومته[۱۳] (۱۹۰۰م)، سبک موجزتر و سختگیرانه‌تری را درپیش گرفت و آن را در قالب آثاری همچون کویینتت‌های پیانو و سونا‌ت‌های ویولن‌سل ادامه داد. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای. اپرای پنلوپه[۱۴] (۱۹۱۳م)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ پلئاس و ملیزاند[۱۵] (اثر مترلینک[۱۶]؛ ۱۸۹۸). ارکستری پاوان[۱۷] (۱۸۸۷م)؛ سوییت ماسک و برگاماسک[۱۸] (۱۹۱۹م). آوازی مِس باس[۱۹] برای خوانندگان زن و ارگ؛ آواز تک‌صدایی ۹۶ ترانه ازجمله دوره‌های شعر یک‌ روز[۲۰]، ترانۀ حوا[۲۱] (اثر شارل وان لربرگ[۲۲]؛ ۱۹۰۶ـ۱۹۱۰م)، افق وهم‌انگیز[۲۳] (۱۹۲۱م).

 


  1. Requiem
  2. Saint-Saëns
  3. Paris Conservatoire
  4. Louis Niedermeyer
  5. Rennes
  6. Saint-Sulpice
  7. Saint-Honoré
  8. Madeleine
  9. Maurice Ravel
  10. George Enescu
  11. Charles Koechlin
  12. La Bonne Chanson
  13. Prométhée
  14. Pénélope
  15. Pelléas et Mélisande
  16. Maeterlinck
  17. Pavane
  18. Masques et bergamasques
  19. Messe basse
  20. Poème d’un jour
  21. La Chanson d’Eve
  22. Charles Van Lerberghe
  23. L’Horizon Chimérique