باپتیست ها
باپْتیست‌ها (Baptist)
(یا: باتیست‌ها؛ تعمیدی‌ها) فرقه‌ای از مذاهب مسیحی پروتستان[۱] یا تبشیری[۲] که غسل تعمید را با فروبردن در آب، نه با پاشیدن یا ریختن آب بر روی بدن، آن هم پس از اقرار به ایمان[۳]، انجام می‌دهند. گروهی از غیر باپتیست‌ها نیز این اعتقاد را دارند. باپتیست‌ها مرجع خود را کتاب مقدس[۴] می‌دانند. باپتیست‌ها کلیسا یا ساختار تشکیلاتی واحدی ندارند، اما اکثریت آن‌ها پای‌بند تشکل‌های کلیسایی مستقل‌اند. باپتیسم در میان ناراضیان انگلیسی[۵] پدید آمد که در اوایل قرن ۱۷ به هلند[۶] پناه بردند و با مهاجرت و سپس فعالیت تبلیغی گسترش یافتند. از جمعیت حدود ۳۱میلیونی باپتیست‌های جهان، نزدیک به ۲۶.۵میلیون تن در امریکا و ۲۶۵هزار تن در انگلیس به‌سر می‌برند. انجمن تبشیری باپتیست[۷] که در ۱۷۹۲ در بریتانیا شکل گرفت، آغازگر کار تبشیری (تبلیغی دینی) در قرن ۱۹ شد که گرایش به باپتیسم را در اروپا و مستعمرات بریتانیا گسترش داد. نخستین کلیسای باپتیست امریکا در ۱۶۳۹ در رود آیلند[۸] تأسیس شد. در جریان نهضت احیای دینیِ[۹] مشهور به بیداری عظیم[۱۰] در قرن ۱۸، باپتیسم به سرعت رشد کرد. پس از انقلاب امریکا[۱۱]، باپتیسم به جنوب و میان سیاه‌پوستان اعم از برده و آزاد نیز راه یافت. در ۱۹۰۵ اتحاد جهانی باپتیست‌ها[۱۲] تشکیل شد. برخی از باپتیست‌ها در دین قائل به هیچ مؤسس و مرجع و فرقۀ بشری نیستند.