گایگر، برنهارد (۱۸۸۱ـ۱۹۶۴)

گایْگِر، بِرْنْهارْد (۱۸۸۱ـ۱۹۶۴) (Geiger, Bernhard)
خاورشناس اتریشی. در ۱۹۰۴ در رشتۀ زبان‌شناسی از دانشگاه وین دانشنامۀ دکتری گرفت. ابتدا زبان و ادبیات عربی و سپس زبان سانسکریت و زبان‌های ایران باستان را آموخت. استاد دانشکدۀ فلسفۀ وین (۱۹۱۹‌ـ‌۱۹۳۸) و استاد زبان‌های هندوایرانی و زبان تبتی در بنیاد آسیایی ـ امریکایی نیویورک (۱۹۳۸ـ۱۹۵۰) بود. از آثارش: ترجمۀ معلّفة طَرَفة بن العبد به آلمانی (۱۹۰۵ـ۱۹۰۶)؛ ترجمۀ معلّقۀ امرؤالقیس؛ ترجمۀ اَمِشا اِسپنتا از سانسکریت به آلمانی (وین، ۱۹۱۶ـ۱۹۲۰)؛ مطالعات هندوایرانی (۱۹۳۳).