جنگ بیولوژیکی
جنگ بیولوژیکی (biological warfare)
استفاده از ارگانیسمهای زنده، یا استخراج مواد عفونتزا از آنها. باعث مرگ یا بیماری در انسانها، حیوانات یا گیاهان میشود و حداقل دَه کشور چنین امکاناتی دارند. جنگ بیولوژیکی همراه با جنگ شیمیایی[۱]، در اصل بر طبق پروتکل ژنو[۲] ممنوع شد (۱۹۲۵) و سازمان ملل متحد[۳] هم مصرانه خواستار پایبندی همۀ کشورها به آن شد. با وجود این، پژوهش در این زمینه همچنان ادامه دارد. کنوانسیون سلاحهای بیولوژیکی[۴] ۱۹۷۲، تحقیق برای مقاصد دفاعی را مجاز میداند، اما مشخص نمیکند که این کار با تولید سلاحهای تهاجمی چه تفاوتی دارد. در ۱۹۹۰ وزارت دفاع امریکا[۵] مبلغ ۶۰میلیون دلار به کار تحقیق، تولید، و آزمایش سیستمهای دفاعی اختصاص داد. در ۱۹۹۲ بوریس یلتسین[۶]، رئیسجمهور روسیه، مصوبهای مربوط به پذیرش این پروتکل را امضا کرد. اگرچه کرملین[۷] معاهدۀ مزبور را سه ماه بعد از امضا اولیهاش تصویب کرد، قوانین ملی برای تضمین اجرای آن هیچگاه تصویب نشد. در مه ۲۰۰۱، نمایندگان ۵۰ کشور جهان در شهر ژنو۸، در سوئیس با یکدیگر ملاقات کردند تا پروتکل ۱۹۹۵ جهت کنترل سلاحهای بیولوژیکی نهایی شود. اما امریکا از پذیرش این پروتکل خودداری کرد. پیشرفتهای حاصله در مهندسی ژنتیک بهصورت بالقوه امکان تولید و گسترش انواع جدیدی از سلاحهای بیولوژیکی تهاجمی را افزایش خواهد داد.