بونیفاتسیو، ژوزه (ح ۱۷۶۳ـ۱۸۳۸)
بونیفاتْسیو، ژوزه (ح ۱۷۶۳ـ۱۸۳۸)(Bonifacio, Jose)
سیاستمدار و نخست‌وزیر برزیلی، پدر استقلال این کشور. به‌سبب نقش مهمی که در کسب استقلال برزیل از پرتغال ایفا کرد، لقب «پدر استقلال» گرفت. در شهر سانتوس[۱] به‌دنیا آمد، در نوجوانی برای تحصیل به پرتغال رفت، و در زمینۀ علوم طبیعی و زمین‌شناسی به شهرت جهانی رسید. او تا ۵۶سالگی در پرتغال باقی ماند و در دانشگاه کویمبرا[۲] تدریس کرد و نیز دبیر دایمی فرهنگستان لیسبون[۳] بود. او متأثر از اصول عصر روشنگری[۴]، در ۱۸۱۹ به برزیل بازگشت و پس از چندی مشهورترین روشنفکر استقلال‌طلب این کشور شد. درپی اعلام استقلال برزیل در ۷ سپتامبر ۱۸۲۲ توسط دون پدرو[۵]، به سِمَت نخست‌وزیری برزیل منصوب شد. اختلاف نظر او با پدرو سبب شد تا در ۱۸۲۳ به خارج تبعید شود، اما در ۱۸۲۹ به برزیل بازگشت و بار دیگر با پدرو همکاری کرد. در ۱۸۳۳ به اتهام توطئۀ سیاسی دستگیر شد و از آن پس، از فعالیت‌های سیاسی دست کشید. در نیتروی[۶] درگذشت.