بویل، جان اندرو (۱۹۱۶ـ۱۹۷۸)

بویْل، جان اندرو (۱۹۱۶ـ۱۹۷۸)(Boyle, John Andrew)
خاورشناس انگلیسی. دورۀ زبان آلمانی را در دانشگاه بیرمنگام به‌پایان برد. زبان‌های شرقی را در توبینگن و برلین فراگرفت. با ارائۀ پایان‌نامۀ خود با نام مطالعات دربارۀ تاریخ جهانگشای جوینی از دانشگاه لندن دانشنامۀ دکتری گرفت (۱۹۴۷). مربی فارسی (از ۱۹۵۰) و سپس دانشیار (۱۹۵۹) و استاد مطالعات ایرانی (از ۱۹۶۰) در دانشگاه منچستر، و عضو هیئت ویراستاران تاریخ ایران کیمبریج بود. مقالاتی دربارۀ ادبیات کهن فارسی و تاریخ ایران، به‌ویژه در دورۀ مغول، نوشته است. از آثارش: فرهنگ زبان فارسی (۱۹۴۹)؛ ترجمۀ تاریخ جهانگشای جوینی در دو جلد (۱۹۵۸)؛ دستور زبان فارسی امروز (۱۹۶۶)؛ جانشینان چنگیزخان (که ترجمۀ بخش‌هایی از جامع‌التواریخ رشیدالدین است) (۱۹۷۱)؛ امپراتوری جهانی مغول ۱۳۰۶ـ۱۳۷۰ (با همکاری) (۱۹۷۷)؛ ترجمۀ الهی‌نامۀ عطار (۱۹۷۷).